Mięsień gnykowo-językowy

Mięsień gnykowo-językowy (łac. musculus hyoglossus) – cienki, czworokątny mięsień^[1] [2] nieregularnego kształtu, którego przyczep początkowy leży na podstawie i wyrostkach^[3], u człowieka na trzonie i rogach większych kości gnykowej^[1] [2]. Włókna mięśniowe kierują się stamtąd na skos do góry i przodu, wnikając w język^[3]. Przyczep końcowy na bocznej części rozcięgna językowego^[1] . Sięga on wierzchołka języka^[3].

Mięsień gnykowo-językowy

Mięśnie głowy i szyi kota. Mięsień gnykowo-językowy oznaczony numerem 6.

Mięsień gnykowo-językowy człowieka oznaczony na czerwono.

Jego działanie polega na chowaniu wysuniętego języka i przybliżaniu grzbietu języka do dna jamy ustnej^[1] . Działanie to jest antagonistyczne w stosunku do czynności mięśnia bródkowo-językowego^[3].

Topografia u człowieka

U człowieka zaliczany jest do mięśni zewnętrznych języka^[2]. Przyśrodkowo od mięśnia gnykowo-językowego przebiega tętnica językowa i nerw językowy. Bocznie leży mięsień żuchwowo-gnykowy, mięsień rylcowo-gnykowy, tylny brzusiec mięśnia dwubrzuścowego, nerw podjęzykowy oraz przewód Whartona. Pomiędzy mięśniem gnykowo-językowym i bródkowo-gnykowym a znajdującym się powyżej mięśniem podłużnym dolnym języka, w tzw. bruździe językowej bocznej, biegnie gałąź głęboka tętnicy językowej^[1] .