Najlepsze pytania
Chronologia
Czat
Perspektywa
Michael Greis
biathlonista niemiecki Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Remove ads
Michael Greis (ur. 18 sierpnia 1976 w Füssen) – niemiecki biathlonista, trzykrotny mistrz olimpijski, wielokrotny medalista mistrzostw świata, a także zdobywca Pucharu Świata. Od 17 maja 2019 główny trener reprezentacji Polski kobiet w biathlonie[1].
Remove ads
Kariera
Podsumowanie
Perspektywa
Pierwszy sukces osiągnął w 1999 roku, zdobywając w kategorii juniorów złoty medal w sztafecie na mistrzostwach Europy w Iżewsku. Od początku XXI wieku zaliczał się do ścisłej czołówki światowej. W Pucharze Świata zadebiutował 28 lutego 2001 roku w Soldier Hollow, zajmując 66. miejsce w biegu indywidualnym. Pierwsze punkty wywalczył dwa dni później w tej samej miejscowości, zajmując szóste miejsce w sprincie. Na podium zawodów tego cyklu po raz pierwszy stanął 18 stycznia 2002 roku w Ruhpolding, kończąc rywalizację w sprincie na drugiej pozycji. Rozdzielił tam Francuza Raphaëla Poirée oraz Frode Andresena z Norwegii. W kolejnych startach jeszcze 33 razy stawał na podium, odnosząc przy tym jedenaście zwycięstw: 14 grudnia 2006 roku w Hochfilzen, 12 stycznia 2008 roku w Ruhpolding, 18 stycznia 2008 roku w Anterselvie i 19 marca 2009 roku w Trondheim triumfował w sprincie, 9 lutego 2005 roku i 11 lutego 2006 roku w Cesana San Sicario oraz 3 grudnia 2008 roku w Östersund wygrywał bieg indywidualny, 25 lutego 2006 roku w Cesana San Sicario i 11 lutego 2007 roku w Anterselvie zwyciężał w biegach masowych, a 13 stycznia 2008 roku w Ruhpolding i 29 lutego 2008 roku w Pjongczangu był najlepszy w biegu pościgowym. Ostatnie pucharowe podium wywalczył 20 stycznia 2011 roku w Anterselvie, zajmując drugie miejsce w sprincie.
Najlepsze wyniki osiągnął w sezonie 2006/2007, kiedy zwyciężył w klasyfikacji generalnej, wyprzedzając Norwega Ole Einara Bjørndalena i Raphaëla Poirée. Zwyciężył też w klasyfikacji sprintu, a w klasyfikacji biegu indywidualnego był drugi. Ponadto w sezonach 2004/2005, 2005/2006 i 2008/2009 wygrywał klasyfikację biegu indywidualnego.
Pierwszy medal wśród seniorów wywalczył w 2004 r., kiedy na mistrzostwach świata w Oberhofie zdobył złoty medal w składzie sztafety niemieckiej. Rok później podczas mistrzostw świata w Hochfilzen został wicemistrzem świata w biegu indywidualnym, rozdzielając Czecha Romana Dostála i swego rodaka Ricco Großa. W 2005 roku zdobył też brązowy medal w sztafecie mieszanej na mistrzostwach świata w Chanty-Mansyjsku, gdzie wystartował razem z Uschi Disl, Kati Wilhelm i Ricco Großem.
Kolejne trzy medale wywalczył na mistrzostwach świata w Anterselvie w 2007 roku. Najpierw zdobył srebro w biegu indywidualnym, plasując się między Raphaëlem Poirée i Czechem Michalem Šlesingrem. Następnie wraz z kolegami z reprezentacji zajął trzecie miejsce w sztafecie. Ponadto zwyciężył w biegu masowym, wyprzedzając kolejnego Niemca - Andreasa Birnbachera i Raphaëla Poirée. Na rozgrywanych rok później mistrzostwach świata w Östersund nie zdobywał medali w startach indywidualnych. Za to wspólnie z Sabriną Buchholz, Magdaleną Neuner i Andreasem Birnbacherem zwyciężył w sztafecie mieszanej, a męska sztafeta niemiecka w składzie Michael Rösch, Alexander Wolf, Andreas Birnbacher i Michael Greis zajęła trzecie miejsce. W obu tych konkurencjach zdobył brązowe medale podczas mistrzostw świata w Pjongczangu w 2009 roku. Ostatni medal w zawodach tego cyklu zdobył w 2012 roku, razem z kolegami ze sztafety zajmując trzecie miejsce na mistrzostwach świata w Ruhpolding.
W 2002 roku wystartował na igrzyskach olimpijskich w Salt Lake City, zajmując 15. miejsce w sprincie i 16. w biegu pościgowym. Cztery lata później, podczas igrzysk olimpijskich w Turynie, pierwszego dnia zawodów sięgnął po złoto w biegu indywidualnym. O 16 sekund wyprzedził Ole Einara Bjørndalena, a o ponad minutę jego rodaka - Halvarda Hanevolda. W sprincie uplasował się poza czołową trzydziestką, jednak w biegu na dochodzenie był ósmy. Drugi złoty medal zdobył w składzie niemieckiej sztafety, wspólnie ze Svenem Fischerem, Ricco Großem i Michaelem Röschem. Ponadto zwyciężył w biegu masowym na 15 kilometrów, wygrywając o 6,3 sekundy z Tomaszem Sikorą. Brał też udział w igrzyskach w Vancouver w 2010 roku, gdzie zajął między innymi piątą pozycję w biegu pościgowym i sztafecie.
Jego trenerem był Fritz Fischer[2]. W 2011 r. otrzymał medal Holmenkollen[3].
Na początku grudnia 2012 roku ogłosił zakończenie sportowej kariery[4].
Remove ads
Osiągnięcia
Zimowe igrzyska olimpijskie
Mistrzostwa świata
Puchar Świata
Miejsca w klasyfikacji generalnej
Miejsca na podium w poszczególnych sezonach
| Sezon PŚ | 1. miejsce | 2. miejsce | 3. miejsce | Razem |
| 2012/2013 | - | - | - | - |
| 2011/2012 | - | - | - | - |
| 2010/2011 | - | 1 | 2 | 3 |
| 2009/2010 | - | 1 | 1 | 2 |
| 2008/2009 | 2 | - | - | 2 |
| 2007/2008 | 4 | - | 2 | 6 |
| 2006/2007 | 2 | 6 | 3 | 11 |
| 2005/2006 | 2 | - | 2 | 4 |
| 2004/2005 | 1 | 1 | - | 2 |
| 2003/2004 | - | 1 | 1 | 2 |
| 2002/2003 | - | - | - | - |
| 2001/2002 | - | 2 | - | 2 |
| 2000/2001 | - | - | - | - |
| suma | 11 | 12 | 11 | 34 |
Zwycięstwa w zawodach
Miejsca na podium chronologicznie
Remove ads
Bibliografia
- Profil na stronie IBU. services.biathlonresults.com. [dostęp 2010-10-08]. (ang.).
- Michael Greis. skisport365.com. [dostęp 2019-10-09]. (ang.).
- Michael Greis Biography and Olympic Results. Olympics at Sports-Reference.com. [dostęp 2019-10-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-03-04)]. (ang.).
Przypisy
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Remove ads
