Mieczysław Harley

Mieczysław Harley (ur. 9 grudnia 1915, zm. 18 stycznia 1967^[2] w Warszawie^[3]) – polski prawnik, tłumacz, więzień sowieckich łagrów Kołymy.

Mieczysław Harley

Data urodzenia	9 grudnia 1915
Data i miejsce śmierci	18 stycznia 1967 Warszawa
Zawód, zajęcie	prawnik
Narodowość	polska
Małżeństwo	Teresa Weksler[1]
Dzieci	Ewa Harley, Edward Harley[1]
Odznaczenia

Życiorys

Syn Edwarda^[4]. Przed II wojną światową studiował prawo w Wilnie^[5]. Po wybuchu wojny znalazł się na terytorium okupowanym przez ZSRR. Za próbę przedostania się na terytorium Polski okupowanej przez Niemcy został zesłany do obozów pracy przymusowej na Kołymę^[6]. Z zesłania wydostał się do tworzonego na terytorium ZSRR ludowego Wojska Polskiego i jako oficer powrócił do Polski^[6]. Od czerwca 1945, w stopniu kapitana, był zastępcą dowódcy do spraw polityczno-wychowawczych 15 Dywizji Piechoty^[7]. Do marca 1947, w stopniu majora, był zastępcą dowódcy do spraw polityczno-wychowawczych 5 Mazurskiego Oddziału Wojsk Ochrony Pogranicza^[8], a następnie został zastępcą szefa Zarządu Polityczno-Wychowawczego Departamentu Wojsk Ochrony Pogranicza^[9]. W Wojskach Ochrony Pogranicza dosłużył się stopnia podpułkownika^[10]. Od 1948 pracował w Ministerstwie Kultury i Sztuki^[6], gdzie w 1952 był dyrektorem gabinetu ministra^[11]. W latach 1959–1967 był dyrektorem i sekretarzem generalnym Towarzystwa im. Fryderyka Chopina w Warszawie^[12][6].

Ze związku małżeńskiego z Teresą (Pessą Taubą) z domu Weksler^[5] (1920–2005)^[13] miał dwoje dzieci: syna Edwarda (ur. 1945) i córkę Ewę (Evę) (ur. 1947)^[1].

Zmarł w Warszawie, pochowany na cmentarzu Wojskowym na Powązkach (kwatera C 2-5-10)^[2].

Ordery i odznaczenia

• Złoty Krzyż Zasługi (11 lipca 1955)^[4]
• Medal 10-lecia Polski Ludowej (19 stycznia 1955)^[14]