Mikołaj Firlej (zm. 1600)

Mikołaj Firlej z Dąbrowicy herbu Lewart (zm. 22 marca 1600 roku^[1]) – wojewoda krakowski w latach 1589–1600, kasztelan biecki w latach 1576–1589, referendarz koronny świecki w latach 1576–1589, sekretarz królewski od 1562 roku^[2], starosta kazimierski w latach 1562-1596^[3], starosta pilzneński, starosta nowokorczyński w latach 1585–1600^[4], wolbromski i lubelski.

Szybkie fakty Rodzina, Data śmierci ...

Mikołaj Firlej

Lewart
Rodzina	Firlejowie herbu Lewart
Data śmierci	22 marca 1600
Ojciec	Jan Firlej
Matka	Zofia Boner
Żona	Elżbieta Ligęza Agnieszka Tęczyńska
Dzieci	Mikołaj Firlej Zofia Firlej Anna Firlej Katarzyna Firlej z Agnieszką Tęczyńską Jan Firlej

Był najstarszym synem marszałka wielkiego koronnego Jana i Zofii Bonerówny.

Wychowany w kalwinizmie, w czasie podróży do Rzymu w 1569 r., przeszedł potajemnie na katolicyzm. W Bolonii zetknął się z wybitnym przyrodnikiem Ulissesem Aldrovandim. Po powrocie do kraju wraz z profesorem Akademii Krakowskiej Marcinem Foxem dokonał wielu odkryć skamieniałości zwierząt prehistorycznych w Kazimierzu Dolnym.

Posłował na sejm walny z województwa lubelskiego w 1570 r. i z województwa krakowskiego w 1572 r. Poseł na sejm konwokacyjny 1573 roku^[5]. Podpisał konfederację warszawską 1573 roku^[6]. Wybrany w skład wielkiej legacji do Henryka Walezego w Paryżu. W czasie bezkrólewia po ucieczce Walezego popierał kandydaturę Maksymiliana II Habsburga. W 1575 roku podpisał elekcję Maksymiliana II Habsburga^[7]. Brał udział w poselstwie do Wiednia, które ofiarowało cesarzowi koronę polską. Przeszedł na stronę Stefana Batorego, co nowy władca mu wynagrodził licznymi nadaniami. W 1577 roku został wybrany deputatem sądów ultimae instantiae województwa sandomierskiego^[8]. Za zgodą króla lokował w 1581 r. na prawie magdeburskim swoje prywatne miasto Radomyśl Wielki. Był jednym z najbliższych współpracowników kanclerza wielkiego koronnego Jana Zamoyskiego.

Po elekcji 1587 r., zwołał zjazd szlachty małopolskiej do Wiślicy i ułatwił Zygmuntowi III Wazie zajęcie Krakowa. Był marszałkiem sejmiku konfederacji województwa krakowskiego w 1587 roku^[9]. W 1589 r. wraz z kardynałem Jerzym Radziwiłłem odbył poselstwo do cesarza Rudolfa II Habsburga, w celu zaprzysiężenia pokoju zawartego z I Rzecząpospolitą. W 1589 roku był sygnatariuszem ratyfikacji traktatu bytomsko-będzińskiego na sejmie pacyfikacyjnym^[10]. W czasie sejmu inkwizycyjnego w 1592 ostro występował przeciwko Zygmuntowi III.

Życiorys