Mikołaj Ignacy Wyżycki

Mikołaj Ignacy Wyżycki^[1] herbu Osmoróg (ur. 6 listopada 1698, zm. 7 kwietnia 1757 roku we Lwowie^[2]) – duchowny katolicki, dziekan krakowskiej kapituły katedralnej w latach 1726–1737, archidiakon krakowskiej kapituły katedralnej do 1726 roku^[3], kanclerz krakowskiej kapituły katedralnej w latach 1722–1723^[4], scholastyk warszawski.

Ten artykuł dotyczy arcybiskupa lwowskiego. Zobacz też: Inne osoby o tym imieniu i nazwisku.

Mikołaj Ignacy Wyżycki

Kraj działania	I Rzeczpospolita
Data urodzenia	6 listopada 1698
Data i miejsce śmierci	7 kwietnia 1757 Lwów
Arcybiskup metropolita lwowski
Okres sprawowania	1737-1757
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Sakra biskupia	7 lipca 1737
Odznaczenia

Sukcesja apostolska

Data konsekracji	7 lipca 1737
Konsekrator	Jan Aleksander Lipski
Współkonsekratorzy	Andrzej Stanisław Załuski Antoni Sebastian Dembowski Franciszek Antoni Kobielski
Konsekrowani biskupi Józef Antoni Łaszcz 1738

Życiorys

6 maja 1737 mianowany arcybiskupem metropolitą lwowskim. Za jego rządów dokonał się rozwój życia zakonnego w archidiecezji, powstawały nowe parafie. Arcybiskup koronował również obraz Matki Bożej w lwowskim kościele Bożego Ciała.

10 lipca 1737 roku podpisał we Wschowie konkordat ze Stolicą Apostolską^[5].

W 1738 odznaczony Orderem Orła Białego^[6]. W Buczaczu właściciel tego miasta Mikołaj Bazyli Potocki mało nie napadł i nie ukarał arcybiskupa, który odważył się mu upomnieć publicznie o rozwiązłe życie.

18 stycznia 1754 roku podpisał we Lwowie manifest przeciwko podziałowi Ordynacji Ostrogskiej^[7].

Zmarł 7 kwietnia 1757 w wielki czwartek w klasztorze XX. Missyonarzów we Lwowie, których w 1746 sprowadził i w dawnym klasztorze Teatynów na krakowskim przedmieściu ulokował. Został pochowany w kościele XX. Misyonarzy^[8]. W kryptach kościoła p.w. św. Piotra i Pawła oraz klasztoru Jezuitów we Lwowie znajduje się jego sarkofag^[9].