Ministerstwo Infrastruktury
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ministerstwo Infrastruktury (MI) – polski urząd administracji rządowej obsługujący ministra właściwego do spraw czterech działów administracji rządowej: transport, gospodarka morska, gospodarka wodna oraz żegluga śródlądowa[1]. Ministerstwo zostało utworzone w 2018, we wcześniejszym okresie resort ten podlegał wielokrotnym reorganizacjom, urząd o tej samej nazwie istniał również w latach 2001–2005 oraz w latach 2007–2011.
 | |
 Kompleks budynków ministerstwa | |
| Państwo | |
|---|---|
| Data utworzenia |
2001, 2007, 2018 |
| Minister | |
| Sekretarz stanu | |
| Adres | |
| ul. Chałubińskiego 4/6 00-928 Warszawa | |
Położenie na mapie Warszawy  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa mazowieckiego  | |
 52°13′25,741″N 21°00′18,389″E | |
| Strona internetowa | |
Utworzenie Ministerstwa Infrastruktury poprzedziło powołanie 9 stycznia 2018 Ministra Infrastruktury kierującego trzema działami administracji rządowej: transport, łączność, a także budownictwo, planowanie i zagospodarowanie przestrzenne oraz mieszkalnictwo[2]. Początkowo obsługę ministra zapewniało dotychczasowe Ministerstwo Infrastruktury i Budownictwa, do przekształcenia tego urzędu w Ministerstwo Infrastruktury doszło po wydaniu rozporządzenia Rady Ministrów z 23 stycznia 2018 (z mocą obowiązującą od dnia poprzedniego)[3]. Po zmianie w zakresie działania ministra[4] w nowym resorcie pozostawiono sprawy związane transportem i łącznością, natomiast sprawy budownictwa, planowania i zagospodarowania przestrzennego oraz mieszkalnictwa przekazano do Ministerstwa Inwestycji i Rozwoju[5].
Pod koniec 2020 w Ministerstwie Infrastruktury dokonano szeregu przekształceń organizacyjnych:
- 6 października 2020, w związku z likwidacją Ministerstwa Gospodarki Morskiej i Żeglugi Śródlądowej[6], do resortu włączono komórki obsługujące działy: żegluga śródlądowa, gospodarka morska oraz rybołówstwo[7],
- 8 października 2020 komórki obsługujące dział łączność zostały przeniesione do Ministerstwa Aktywów Państwowych[8][9],
- 2 listopada 2020 komórki obsługujące dział rybołówstwo zostały przeniesione do Ministerstwa Rolnictwa i Rozwoju Wsi[10][11],
- 13 listopada 2020, w związku z przekształceniem Ministerstwa Klimatu i Środowiska[12], do resortu włączono komórki obsługujące dział gospodarka wodna[13].
- Dariusz Klimczak (PSL) – minister infrastruktury od 13 grudnia 2023[14]
- Arkadiusz Marchewka (PO) – sekretarz stanu od 13 grudnia 2023[15]
- Maciej Lasek (PO) – sekretarz stanu od 19 grudnia 2023[16], pełnomocnik Rządu ds. Centralnego Portu Komunikacyjnego od 20 grudnia 2023[17]
- Stanisław Bukowiec – sekretarz stanu, pełnomocnik Rządu ds. przeciwdziałania wykluczeniu komunikacyjnemu od 29 lipca 2024[18]
- Piotr Malepszak – podsekretarz stanu od 27 grudnia 2023[19]
- Przemysław Koperski (NL) – podsekretarz stanu od 4 stycznia 2024[20]
- Marcin Grabowski – dyrektor generalny od stycznia 2024[21]
W skład ministerstwa wchodzi Gabinet Polityczny Ministra oraz następujące komórki organizacyjne[22][23][24][25]:
- Departament Budżetu
- Departament Dróg Publicznych
- Departament Edukacji Morskiej
- Departament Gospodarki Morskiej i Żeglugi Śródlądowej
- Departament Gospodarki Wodnej
- Departament Kolejnictwa
- Departament Kontroli
- Departament Lotnictwa
- Departament Nadzoru Właścicielskiego
- Departament Orzecznictwa i Kontroli Gospodarowania Wodami
- Departament Prawny
- Departament Strategii Transportu
- Departament Transportu Drogowego
- Departament Współpracy Międzynarodowej
- Biuro Administracyjno-Finansowe
- Biuro Dyrektora Generalnego
- Biuro Komunikacji
- Biuro Ministra
- Biuro Pełnomocnika Rządu do spraw Centralnego Portu Komunikacyjnego
- Biuro Zarządzania Kryzysowego
- Sekretariat Krajowej Rady Bezpieczeństwa Ruchu Drogowego.
Organy podległe ministrowi lub przez niego nadzorowane[1]:
- Generalny Dyrektor Dróg Krajowych i Autostrad
- Główny Inspektor Transportu Drogowego
- Prezes Urzędu Lotnictwa Cywilnego
Jednostki organizacyjne podległe ministrowi lub przez niego nadzorowane[26]:
- Politechnika Morska w Szczecinie
- Centrum Unijnych Projektów Transportowych
- Instytut Badawczy Dróg i Mostów
- Instytut Kolejnictwa
- Instytut Meteorologii i Gospodarki Wodnej – Państwowy Instytut Badawczy
- Instytut Transportu Samochodowego
- Izba Morska w Gdańsku z siedzibą w Gdyni
- Izba Morska w Szczecinie
- Morska Służba Poszukiwania i Ratownictwa
- Odwoławcza Izba Morska w Gdańsku z siedzibą w Gdyni
- Państwowe Gospodarstwo Wodne Wody Polskie z siedzibą w Warszawie
- Polska Agencja Żeglugi Powietrznej
- Technikum Żeglugi Śródlądowej we Wrocławiu
- Transportowy Dozór Techniczny
- Uniwersytet Morski w Gdyni
- Urząd Morski w Gdyni
- Urząd Morski w Szczecinie
- Urząd Żeglugi Śródlądowej w Bydgoszczy
- Urząd Żeglugi Śródlądowej w Szczecinie
- Urząd Żeglugi Śródlądowej we Wrocławiu
- Zespół Szkół Morskich im. Eugeniusza Kwiatkowskiego w Świnoujściu
- Zespół Szkół Żeglugi Śródlądowej im. kmdr. Bolesława Romanowskiego w Nakle nad Notecią
Zgodnie z rozporządzeniem Rady Ministrów z 21 listopada 2022 r. w sprawie wykazu spółek, w których prawa z akcji Skarbu Państwa wykonuje Prezes Rady Ministrów lub inni członkowie Rady Ministrów, pełnomocnicy Rządu lub państwowe osoby prawne, w tym jednoosobowe spółki Skarbu Państwa do spółek nadzorowanych przez Ministra Infrastruktury obecnie należą[27][28]:
- w ramach działu gospodarka morska:
- Centrum Logistyczne GRYF Sp. z o.o. z siedzibą w Szczecinie
- Centrum Techniki Okrętowej S.A. z siedzibą w Gdańsku
- C. Hartwig Gdynia S.A. z siedzibą w Gdyni
- „Chłodnia Szczecińska” Sp. z o.o. z siedzibą w Szczecinie
- Fundusz Rozwoju Spółek S.A. z siedzibą w Warszawie
- Marina Hotele Service Sp. z o.o. w likwidacji z siedzibą w Szczecinie
- Polska Żegluga Bałtycka S.A. z siedzibą w Kołobrzegu
- Polski Rejestr Statków S.A. z siedzibą w Gdańsku
- Polskie Promy Sp. z o.o. z siedzibą w Szczecinie
- Polskie Ratownictwo Okrętowe Sp. z o.o. z siedzibą w Gdyni
- Przedsiębiorstwo Spedycji Międzynarodowej C. Hartwig Warszawa – S.A. z siedzibą w Warszawie
- Stocznia Gdynia S.A. w upadłości likwidacyjnej z siedzibą w Gdyni
- STOCZNIA SZCZECIŃSKA NOWA Sp. z o.o. w upadłości likwidacyjnej z siedzibą w Szczecinie
- Stocznia Szczecińska „Porta Holding” S.A. z siedzibą w Szczecinie
- Zarząd Morskich Portów Szczecin i Świnoujście S.A. z siedzibą w Szczecinie
- Zarząd Morskiego Portu Gdańsk S.A. z siedzibą w Gdańsku
- Zarząd Morskiego Portu Gdynia S.A. z siedzibą w Gdyni
- w ramach działu gospodarka wodna:
- Przedsiębiorstwo Budownictwa Hydrotechnicznego „ODRA 3” Sp. z o.o. z siedzibą w Szczecinie
- Przedsiębiorstwo Budownictwa Wodnego w Warszawie S.A. z siedzibą w Warszawie
- Przedsiębiorstwo Robót Czerpalnych i Podwodnych Sp. z o.o. z siedzibą w Gdańsku
- w ramach działu transport:
- Ośrodek Badawczy Ekonomiki Transportu Sp. z o.o. z siedzibą w Warszawie
- PKP Polskie Linie Kolejowe S.A. z siedzibą w Warszawie
- Polskie Koleje Państwowe S.A. z siedzibą w Warszawie
Po raz pierwszy urząd o nazwie Ministerstwo Infrastruktury utworzony został na mocy rozporządzenia Rady Ministrów z 20 października 2001[29]. Struktura przejęła całość kompetencji dotychczasowego Ministerstwa Transportu i Gospodarki Morskiej (związanych z obsługą działów wymienionych w jego nazwie), ponadto do nowego ministerstwa włączono komórki Ministerstwa Gospodarki (odpowiedzialne za sprawy działu łączność), a także komórki zlikwidowanego Ministerstwa Rozwoju Regionalnego i Budownictwa (zajmujące się działem architektura i budownictwo oraz działem gospodarka przestrzenna i mieszkaniowa, w styczniu 2002 połączonych w jeden dział pod nazwą budownictwo, gospodarka przestrzenna i mieszkaniowa).
Ministerstwo Infrastruktury funkcjonowało w rządzie Leszka Millera oraz w pierwszym i drugim rządzie Marka Belki. Po powołaniu rządu Kazimierza Marcinkiewicza jego miejsce zajęło Ministerstwo Transportu i Budownictwa utworzone rozporządzeniem Rady Ministrów z 31 października 2005[30]. Przekształcenie to było związane jedynie ze zmianą nazwy urzędu ministra oraz obsługującego go ministerstwa, zakres działania pozostał bez zmian. Do rozdzielenia kompetencji doszło dopiero po wydaniu rozporządzeń Rady Ministrów z 5 maja 2006 powołujących w miejsce istniejącej struktury Ministerstwo Transportu (transport i łączność)[31], Ministerstwo Budownictwa (budownictwo, gospodarka przestrzenna i mieszkaniowa)[32] oraz Ministerstwo Gospodarki Morskiej (gospodarka morska, a od lutego 2007 również rybołówstwo)[33].
Przywrócenia Ministerstwa Infrastruktury oraz likwidacji trzech dotychczasowych resortów dokonano po rozpoczęciu działalności pierwszego rządu Donalda Tuska. Urząd został utworzony rozporządzeniem Rady Ministrów z 16 listopada 2007[34] i ponownie objął sprawy związane z budownictwem, gospodarką przestrzenną i mieszkaniową, gospodarką morską, łącznością i transportem (dział rybołówstwo został wtedy przekazany do Ministerstwa Rolnictwa i Rozwoju Wsi). Ministerstwo funkcjonowało w niezmienionym kształcie przez kolejne 4 lata, w drugim rządzie Donalda Tuska zgodnie z rozporządzeniem Rady Ministrów z 21 listopada 2011[35] jego miejsce zajęło Ministerstwo Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej (dział łączność znalazł się wówczas w nowo utworzonym Ministerstwie Administracji i Cyfryzacji). Od listopada 2013 (po połączeniu z Ministerstwem Rozwoju Regionalnego) resort nosił nazwę Ministerstwo Infrastruktury i Rozwoju, a od grudnia 2015 (po wydzieleniu gospodarki morskiej i rozwoju regionalnego do innych urzędów) działał jako Ministerstwo Infrastruktury i Budownictwa.
Resort, którego główną kompetencją był transport, funkcjonował od 1918 pod następującymi nazwami:
- Ministerstwo Komunikacji (1918–1919)
- Ministerstwo Kolei Żelaznych (1919–1924)
- Ministerstwo Kolei (1924–1926)
- Ministerstwo Komunikacji (1926–1939)
- Resort Komunikacji, Poczt i Telegrafu (1944)
- Resort Komunikacji (1944)
- Ministerstwo Komunikacji (1945–1951)
- Ministerstwo Kolei (1951–1957)
- Ministerstwo Transportu Drogowego i Lotniczego (1951–1957)
- Ministerstwo Komunikacji (1957–1987)
- Ministerstwo Transportu, Żeglugi i Łączności (1987–1989)
- Ministerstwo Transportu i Gospodarki Morskiej (1989–2001)
- Ministerstwo Infrastruktury (2001–2005)
- Ministerstwo Transportu i Budownictwa (2005–2006)
- Ministerstwo Transportu (2006–2007)
- Ministerstwo Infrastruktury (2007–2011)
- Ministerstwo Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej (2011–2013)
- Ministerstwo Infrastruktury i Rozwoju (2013–2015)
- Ministerstwo Infrastruktury i Budownictwa (2015–2018)
- Ministerstwo Infrastruktury (od 2018)
Minister Kolei Żelaznych:
- 1918 – Julian Eberhardt
- 1918 – Jędrzej Moraczewski
- 1918–1919 – Stanisław Stączek
- 1919 – Julian Eberhardt
- 1919–1920 – dr Kazimierz Bartel
- 1920–1921 – Zygmunt Jasiński
- 1921–1922 – dr Bolesław Sikorski
- 1922–1923 – Ludwik Zagórny-Marynowski
- 1923 – Leon Karliński
- 14 września 1923 – 14 grudnia 1923 – Andrzej Nosowicz
- 1923–1924 – Kazimierz Tyszka
Minister Kolei:
- 1924–1925 – Kazimierz Tyszka
- 1925–1926 – Adam Chądzyński
- 1926 – dr Kazimierz Bartel
Minister Komunikacji:
- 1926–1928 – Paweł Romocki
- 1928–1932 – Alfons Kühn
- 1932–1936 – Michał Butkiewicz
- 1936–1939 – płk Juliusz Ulrych
Kierownik Resortu Komunikacji, Poczt i Telegrafu:
- 1944 – Jan Grubecki
- 4 listopada 1944 – 31 grudnia 1944 – Jan Rabanowski (SD)
Minister Komunikacji:
- 1 stycznia 1945 – 28 lutego 1951 – Jan Rabanowski (SD)
Minister Kolei:
- 1951–1957 – Ryszard Strzelecki (PZPR)
Minister Transportu Drogowego i Lotniczego:
- 1957 – Ryszard Strzelecki (PZPR)
Minister Komunikacji:
- 1957–1960 – Ryszard Strzelecki (PZPR)
- 1960–1963 – Józef Popielas (PZPR)
- 1963–1969 – dr inż. Piotr Lewiński
- 1969–1976 – Mieczysław Zajfryd (PZPR)
- 1976–1977 – Tadeusz Bejm (PZPR)
- 1977–1981 – Mieczysław Zajfryd (PZPR)
- 1981–1987 – Janusz Kamiński
Minister Transportu, Żeglugi i Łączności:
- 23 października 1987 – 1 sierpnia 1989 – Janusz Kamiński
- 24 sierpnia 1989 – 20 grudnia 1989 – dr Franciszek Adam Wielądek (PZPR)
Minister Transportu i Gospodarki Morskiej:
- 20 grudnia 1989 – 6 lipca 1990 – dr Franciszek Adam Wielądek (PZPR, SdRP)
- 6 lipca 1990 – 5 czerwca 1992 – Ewaryst Waligórski
- 11 lipca 1992 – 26 października 1993 – Zbigniew Jaworski (ZChN)
- 26 października 1993 – 31 października 1997 – dr hab. Bogusław Liberadzki (SLD)
- 31 października 1997 – 8 grudnia 1998 – Eugeniusz Morawski (Unia Wolności)
- 1998–2000 – dr inż. Tadeusz Syryjczyk (Unia Wolności)
- 12 czerwca 2000 – 12 października 2001 – Jerzy Widzyk (AWS)
Minister Infrastruktury:
- 19 października 2001 – 2 maja 2004 – Marek Pol (Unia Pracy)
- 2 maja 2004 – 31 października 2005 – dr Krzysztof Opawski
Minister Transportu i Budownictwa:
- 31 października 2005 – 5 maja 2006 – Jerzy Polaczek (PiS)
Minister Transportu:
- 5 maja 2006 – 7 września 2007 – Jerzy Polaczek (PiS)
- 7 września 2007 – 12 września 2007 – wakat na urzędzie, obowiązki ministra pełnił Prezes Rady Ministrów Jarosław Kaczyński (PiS)[36]
- 12 września 2007 – 16 listopada 2007[37] – Jerzy Polaczek (PiS)
Minister Infrastruktury:
- 16 listopada 2007 – 7 listopada 2011 – Cezary Grabarczyk (PO)
- 7 listopada 2011 – 18 listopada 2011 – wakat na urzędzie, obowiązki ministra pełnił Prezes Rady Ministrów Donald Tusk (PO)[36]
Minister Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej:
- 18 listopada 2011 – 27 listopada 2013 – Sławomir Nowak (PO)
Minister Infrastruktury i Rozwoju:
- 27 listopada 2013 – 22 września 2014 – Elżbieta Bieńkowska (PO)
- 22 września 2014 – 16 listopada 2015 – Maria Wasiak
Minister Infrastruktury i Budownictwa:
- 16 listopada 2015 – 22 stycznia 2018 – Andrzej Adamczyk (PiS)
Minister Infrastruktury:
- 22 stycznia 2018 – 27 listopada 2023 – Andrzej Adamczyk (PiS)
- od 27 listopada 2023 – 13 grudnia 2023 - Alvin Gajadhur
- od 13 grudnia 2023 - Dariusz Klimczak (PSL)
W latach 1918–1931 siedzibą resortu komunikacji był wybudowany w 1827 budynek mieszczący się na rogu ul. Nowy Świat 14 i al. 3 Maja (obecnie Al. Jerozolimskie), w którym wcześniej – po powstaniu listopadowym – zlokalizowana była Izba Obrachunkowa, a następnie w okresie I wojny światowej (1915–1918) niemiecka Kolej Przewozów Wojskowych, Dyrekcja Generalna Warszawa (Militäreisenbahn – Generaldirektion Warschau). W latach 1947–1951 w tym miejscu powstała siedziba KC PZPR, nazywana też Domem Partii lub Białym Domem, obecnie Centrum Bankowo-Finansowe.
W 1932 w większości, w dotychczasowym miejscu pozostało do 1939 szereg komórek organizacyjnych resortu, przeniesiono się do wybudowanego w latach 1929–1931 dla Ministerstwa Robót Publicznych gmachu według projektu Rudolfa Świerczyńskiego przy ul. Chałubińskiego 4/6.
Resort zmieniając niejednokrotnie swoją nazwę i kompetencje mieści się w nim do dnia dzisiejszego, z przerwą na okres II wojny światowej, w którym budynek stanowił jedno z centrum zarządzania okupacyjnej Dyrekcji Kolei Wschodnich (Ostbahn-Betriebsdirektion) (1939–1940), a następnie Dyrekcji Rejonowej Kolei Wschodnich (Ostbahn-Bezirksdirektion) (1940–1945).
W latach 1948–1950 kompleks gmachów znacznie rozbudowano według projektu Bohdana Pniewskiego. Część wysokościową można uznać za pierwszy wieżowiec wybudowany w Warszawie, jak i prawdopodobnie w całym kraju po II wojnie światowej. W latach 1951–1956 na trzynastym piętrze budynku było zainstalowanych 12 nadajników zagłuszających wybrane rozgłośnie na falach krótkich. W okresie 1945–2000 z tego budynku zarządzano też Polskimi Kolejami Państwowymi.
Wikiwand in your browser!
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
