Mistrzostwa świata w narciarstwie klasycznym

Mistrzostwa świata w narciarstwie klasycznym to oprócz igrzysk olimpijskich główna impreza dla zawodników z całego świata w konkurencjach klasycznych: biegach narciarskich, skokach narciarskich i kombinacji norweskiej. O powołaniu Mistrzostw zadecydowano na XIV Międzynarodowym Kongresie Narciarskim w Garmisch-Partenkirchen w lutym 1936 roku. Pierwsze mistrzostwa odbyły się w 1937 r. w Chamonix (Francja)^[1]. Na XXV Międzynarodowym Kongresie Narciarskim w Mamai (1965) uznano Zimowe Igrzyska Olimpijskie 1924 za pierwsze mistrzostwa świata, a zwycięzcy wszystkich dotychczas rozegranych corocznych zawodów FIS oraz olimpijskich zyskali tytuły mistrzów świata^[2]. Najwięcej razy mistrzostwa świata w narciarstwie klasycznym organizowała Finlandia, która gościła najlepszych narciarzy klasycznych aż ośmiokrotnie (wliczając w to Mistrzostwa Świata w Narciarstwie Klasycznym w 1984 r.). Spośród wszystkich miast organizujących te zawody najczęściej, siedmiokrotnie, rola ta przypadała Lahti, które gospodarzem było w latach 1926, 1938, 1958, 1978, 1989, 2001 oraz w 2017. Fińska miejscowość będzie gościć czempionat ponownie w 2029 roku. W Polsce mistrzostwa świata w narciarstwie klasycznym odbyły się dotąd trzykrotnie: w 1929, 1939 i 1962 r. Za każdym razem organizatorem było Zakopane.

Od 1924 do 1980 medale mistrzostw w latach olimpijskich przyznawano medalistom zimowych igrzysk olimpijskich^[3]. Od Zimowych Igrzysk Olimpijskich w 1924 r. do mistrzostw w 1939 r. mistrzostwo przyznawano corocznie. Po II wojnie światowej, od Zimowych Igrzysk Olimpijskich w 1948 r. do mistrzostw w 1982 r., mistrzostwo przyznawano co 2 lata, w lata parzyste, natomiast od mistrzostw świata w Seefeld w 1985 r. – w lata nieparzyste. Taki system występuje do ostatnich zapowiedzianych mistrzostw świata.

Na pierwszych mistrzostwach zawodnicy rywalizowali łącznie w czterech konkurencjach: dwóch biegach, jednym konkursie kombinacji i jednym konkursie skoków. Od 1924 r. do 1950 r. w mistrzostwach startowali wyłącznie mężczyźni. Rywalizację kobiet wprowadzono po raz pierwszy na mistrzostwach w Falun w 1954 r. Obecnie program mistrzostw świata składa się aż z 24 konkurencji. Najmłodszą konkurencją jest kombinacja norweska kobiet, która zadebiutowała podczas mistrzostw świata w Oberstdorfie w 2021 r.

Organizatorzy MŚ

• 1924 – Chamonix, Francja^[i]
• 1925 – Johannisbad, Czechosłowacja^[ii]
• 1926 – Lahti, Finlandia^[ii]
• 1927 – Cortina d’Ampezzo, Włochy^[ii]
• 1928 – Sankt Moritz, Szwajcaria^[i]
• 1929 – Zakopane, Polska^[iii]
• 1930 – Oslo, Norwegia^[iii]
• 1931 – Oberhof, Niemcy^[iii]
• 1932 – Lake Placid, Stany Zjednoczone^[i]
• 1933 – Innsbruck, Austria^[iii]
• 1934 – Sollefteå, Szwecja^[iii]
• 1935 – Vysoké Tatry, Czechosłowacja^[iii]
• 1936 – Garmisch-Partenkirchen, Niemcy^[i]
• 1937 – Chamonix, Francja
• 1938 – Lahti, Finlandia
• 1939 – Zakopane, Polska
• 1941 – Cortina d’Ampezzo, Włochy^[iv]
• 1948 – Sankt Moritz, Szwajcaria^[i]
• 1950 – Lake Placid, Stany Zjednoczone
• 1952 – Oslo, Norwegia^[i]
• 1954 – Falun, Szwecja
• 1956 – Cortina d’Ampezzo, Włochy^[i]
• 1958 – Lahti, Finlandia
• 1960 – Squaw Valley, Stany Zjednoczone^[i]
• 1962 – Zakopane, Polska
• 1964 – Innsbruck, Austria^[i]
• 1966 – Oslo, Norwegia
• 1968 – Grenoble, Francja^[v]
• 1970 – Vysoké Tatry, Czechosłowacja
• 1972 – Sapporo, Japonia^[v]
• 1974 – Falun, Szwecja
• 1976 – Innsbruck, Austria^[v]
• 1978 – Lahti, Finlandia
• 1980 – Lake Placid, Stany Zjednoczone^[v]
• 1980 – Falun, Szwecja^[vi]
• 1982 – Oslo, Norwegia
• 1984 – Engelberg, Szwajcaria / Rovaniemi, Finlandia
• 1985 – Seefeld in Tirol, Austria
• 1987 – Oberstdorf, Niemcy
• 1989 – Lahti, Finlandia
• 1991 – Val di Fiemme, Włochy
• 1993 – Falun, Szwecja
• 1995 – Thunder Bay, Kanada
• 1997 – Trondheim, Norwegia
• 1999 – Ramsau, Austria
• 2001 – Lahti, Finlandia
• 2003 – Val di Fiemme, Włochy
• 2005 – Oberstdorf, Niemcy
• 2007 – Sapporo, Japonia
• 2009 – Liberec, Czechy
• 2011 – Oslo, Norwegia
• 2013 – Val di Fiemme, Włochy
• 2015 – Falun, Szwecja
• 2017 – Lahti, Finlandia
• 2019 – Seefeld in Tirol, Austria
• 2021 – Oberstdorf, Niemcy
• 2023 – Planica, Słowenia
• 2025 – Trondheim, Norwegia
• 2027 – Falun, Szwecja
• 2029 – Lahti, Finlandia

1. Zawody w ramach zimowych igrzysk olimpijskich w latach 1924–1964, uznane w 1965 z mocą wsteczną za zawody o mistrzostwo świata.
2. Zawody Rendezvous races w latach 1925–1927, uznane w 1965 z mocą wsteczną za zawody o mistrzostwo świata.
3. Zawody FIS races w latach 1929–1935, uznane w 1965 z mocą wsteczną za zawody o mistrzostwo świata.
4. W 1946 uznane za nieoficjalne.
5. Zawody w ramach zimowych igrzysk olimpijskich w latach 1968–1980, uznawane za zawody o mistrzostwo świata.
6. Zawody niezaliczane do ogólnej klasyfikacji mistrzostw świata.

Medaliści w biegach narciarskich

Osobny artykuł: Medaliści mistrzostw świata w narciarstwie klasycznym w biegach narciarskich.

Zobacz też: Biegi narciarskie na mistrzostwach świata w narciarstwie klasycznym.

Medaliści w kombinacji norweskiej

Osobny artykuł: Medaliści mistrzostw świata w narciarstwie klasycznym w kombinacji norweskiej.

Zobacz też: Kombinacja norweska na mistrzostwach świata w narciarstwie klasycznym.

Medaliści w skokach narciarskich

Osobny artykuł: Medaliści mistrzostw świata w narciarstwie klasycznym w skokach narciarskich.

Zobacz też: Skoki narciarskie na mistrzostwach świata w narciarstwie klasycznym.

Klasyfikacja medalowa

Osobny artykuł: Klasyfikacja medalowa mistrzostw świata w narciarstwie klasycznym.

Zobacz też

• medaliści Igrzysk Olimpijskich w narciarstwie klasycznym
• Mistrzostwa świata juniorów w narciarstwie klasycznym
• narciarstwo klasyczne
• narciarstwo
• Puchar Świata w narciarstwie klasycznym
• Mistrzostwa Świata w lotach narciarskich
• polscy medaliści Mistrzostw Świata w narciarstwie klasycznym

Linki zewnętrzne

• Lista organizatorów. fis-ski.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-03-03)]. (ang.).
• Wyniki mistrzostw. sports123.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-11-27)]. (ang.).