Mostek Behrendta

Mostek Behrendta – mostek pomiarowy zasilany prądem przemiennym służący do pomiaru rezystancji uziemienia metodą kompensacyjną.

W mostku Behrendta jako źródło prądu przemiennego stosuje się induktor. Spadek napięcia na oporze uziemienia ${\displaystyle R_{1}I_{1}}$ kompensuje się przez spadek napięcia od prądu ${\displaystyle I_{2}}$ na oporze ${\displaystyle R_{n}}$ (rezystancja zmienna służąca do zrównoważenia mostka). Prąd ${\displaystyle I_{1}}$ płynący w obwodzie złożonym uziomu badanego ${\displaystyle Z_{1}}$ i uziomu pomocniczego ${\displaystyle Z_{2}}$ transformuje się do obwodu pomiarowego przez transformator prądowy o przekładni ${\displaystyle n{:}}$

${\displaystyle n={\frac {I_{1}}{I_{2}}}.}$

Zmieniając rezystancję ${\displaystyle R_{n},}$ doprowadzamy mostek do stanu równowagi, w którym przez galwanometr (lub inny wskaźnik równowagi) i sondę pomocniczą nie płynie prąd. Aby uzyskać stan równowagi, musi zostać spełniony warunek:

${\displaystyle I_{1}R_{1}=I_{2}R_{n}.}$

Stąd rezystancję uziemienia możemy przedstawić wzorem:

${\displaystyle R_{1}={\frac {I_{2}}{I_{1}}}R_{n}={\frac {R_{n}}{n}}.}$

W roli galwanometru może zostać użyty przyrząd magnetoelektryczny z prostownikiem.

Zobacz też

• mostek (elektronika)
• uziom

Bibliografia

• Franciszek Przezdziecki, Andrzej Opolski, Elektrotechnika i elektronika, PWN, Warszawa 1986, ISBN 83-01-06470-6, s. 285.