Mykoła Hlibowycki

Mykoła Hlibowycki (ukr. Микола Глібовицький) (ur. 9 grudnia 1876 w Czeremchowie, zm. 18 listopada 1918 w Słobódce Leśnej) – prawnik i polityk starorusiński, poseł do austriackiej Rady Państwa.

Mykoła Hlibowycki

Микола Глібовицьки

Data i miejsce urodzenia	9 grudnia 1876 Czeremchów
Data i miejsce śmierci	18 listopada 1918 Słobódka Leśna
poseł do austriackiej Rady Państwa kadencja XI
Okres	od 17 czerwca 1907 do 30 marca 1911
Przynależność polityczna	Russka Partia Ludowa

Życiorys

Urodził się w rodzinie duchownego gr.-kat. Pawła, proboszcza w Czeremchowie, w pow. kołomyjskim^[1]. Ukończył niemiecką szkołę ludową w Czerniowcach na Bukowinie oraz gimnazjum w Kołomyi. Następnie w latach 1894-1898 studiował prawo na uniwersytecie w Wiedniu. Doktorat z prawa otrzymał tamże w 1900. Od 1900 pracował jako prawnik w Kołomyi. W 1903 odbył praktykę w sądzie obwodowym w Wiedniu i powiatowym w Kołomyi. Od 1904 prowadził kancelarię adwokacką w Złoczowie^[1].

Politycznie związany ze Starorusinami, był zwolennikiem koncepcji moskalofiskich. Od 1900 współtworzył Russką Partię Ludową^[2]. Na początku XX wieku wraz z czeskim politykiem Karelem Kramářem i Słoweńcem Ivanem Hribarem współtworzył ideologię neosłowiańską^[3]. Był także współorganizatorem w 1908 i 1909 Kongresów Słowiańskich w Pradze. Był autorem licznych broszur a także artykułów propagujących idee moskalofilskie^[2].

Poseł do austriackiej Rady Państwa XI kadencji (17 czerwca 1907 – 30 marca 1911) wybranym z okręgu wyborczego nr 63 (Złoczów – Busk – Kamionka Strumiłowa – Olesko – Przemyślany)^[4]. W parlamencie należał jako hospitant najpierw do klubu czeskich agrariuszy zaś od listopada 1907 do starorusińskiego Russko-narodnego klubu^[1].

Po wybuchu I wojny światowej był prześladowany przez władze austro-węgierskie. W sierpniu 1914 został aresztowany pod zarzutem sprzyjania Rosji^[5], a następnie osadzony w twierdzy Terezin, gdzie przebywał do początku 1918.