Myron Markewycz

Myron Bohdanowycz Markewycz, ukr. Мирон Богданович Маркевич, ros. Мирон Богданович Маркевич, Miron Bogdanowicz Markiewicz (ur. 1 lutego 1951 w mieście Winniki koło Lwowa) – ukraiński trener piłkarski polskiego pochodzenia^[1] i piłkarz, grający na pozycji pomocnika. Rekordzista I ligi ukraińskiej w kategorii ilości meczów na stanowisku głównego trenera pierwszoligowego klubu – 412 (Dane na 01.07.2008)^[2].

Myron Markewycz

Мирон Маркевич

Pełne imię i nazwisko	Myron Bohdanowycz Markewycz
Data i miejsce urodzenia	1 lutego 1951 Winniki
Wzrost	173 cm
Pozycja	pomocnik
Informacje klubowe
Klub	Karpaty Lwów
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole 1970–1972 Karpaty Lwów (rezerwy) ? (?) 1973 SKA Lwów ? (?) 1974 Spartak Ordżonikidze ? (?) 1977–1978 Torpedo Łuck 59 (7)
Kariera trenerska
Lata Drużyna 1984–1987 Torpedo Łuck 1988–1989 Podillia Chmielnicki 1990 Krywbas Krzywy Róg 1991–1992 Wołyń Łuck 1992–1995 Karpaty Lwów 1995 Podilla Chmielnicki 1996 Krywbas Krzywy Róg 1996–1998 Karpaty Lwów 1999–2001 Metałurh Zaporoże 2002 Anży Machaczkała 2002–2004 Karpaty Lwów 2005–2014 Metalist Charków 2010 Ukraina 2014–2016 Dnipro Dniepropetrowsk 2023– Karpaty Lwów
Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
Odznaczenia

Kariera piłkarska

Kariera klubowa

Pierwszym trenerem był jego ojciec Bohdan Dmytrowycz Markewycz, znany trener, pracujący z dziećmi. W 1970 rozpoczął karierę piłkarską w miejscowej drużynie Karpaty Lwów. Jednak młodemu piłkarzowi było ciężko przebić się do składu podstawowego Karpat, który rok wcześniej w 1969 zdobył Puchar ZSRR. Dlatego występował w składzie rezerw Karpat. W 1973 przeszedł do innej lwowskiej drużyny SKA Lwów. W 1974 występował w drugoligowej drużynie Spartak Ordżonikidze. Jednak wrócił do domu, gdzie występował w lwowskich amatorskich zespołach. W 1977 został zaproszony do trzecioligowego klubu Torpeda Łuck. W 1978 łączył funkcje piłkarza i trenera, a po zakończeniu sezonu zakończył karierę piłkarską.

Kariera trenerska

Jako 27 latek już był grającym trenerem Torpeda Łuck. Ukończył Lwowski Instytut Kultury Fizycznej ale poszedł dalej uczyć się do Wyższej Szkoły Trenerów w Moskwie, którą ukończył w 1983. W 1984 rozpoczął pracę trenerską jako główny trener trzecioligowej drużyny Torpeda Łuck. Potem trenował inne ukraińskie kluby: Podilla Chmielnicki, Krywbas Krzywy Róg, Wołyń Łuck, Metałurh Zaporoże oraz Karpaty Lwów (3 razy). Z Karpatami w 1993 i 1999 został finalistą Pucharu Ukrainy, a w sezonie 1997/1998 zdobył brązowe medale Mistrzostw Ukrainy. W 2002 trenował pierwszoligowy rosyjski klub Anży Machaczkała. W 2005 zatrudniony został na stanowisku głównego trenera Metalista Charków, z którym zdobył brązowe medale Mistrzostw Ukrainy w sezonach 2006/2007 i 2007/2008. 1 lutego 2010 został mianowany wraz z Jurijem Kałytwyncewem na stanowisko głównego trenera narodowej reprezentacji Ukrainy^[3]. W sierpniu podał się do dymisji. 25 sierpnia 2010 Komitet Wykonawczy Związku Piłki Nożnej Ukrainy przyjął dymisję i wyznaczył jego pomocnika Jurija Kałytwyncewa na pełniącego obowiązki trenera^[4]. 24 lutego 2014 roku w związku z ciężką sytuacją finansową w klubie opuścił stanowisko głównego trenera Metalista^[5]. 26 maja 2014 zgodził się na propozycję trenować Dnipro Dniepropetrowsk^[6]. 30 czerwca 2016 w związku z nieokreślonym stanowiskiem klubu podał się do dymisji^[7]. W czerwcu 2023 r. Myron Markiewicz stanął na czele lwowskich „Karpaty Lwów”^[8].

Życie prywatne

Żonaty, wychowuje dwóch synów. Zna 4 języki: ukraiński, rosyjski, polski i angielski. Zainteresowania: rybołówstwo, muzyka (jest miłośnikiem grupy Beatles), czytanie książek, podróże i zwiedzanie muzeów. Z okazji 100-lecia charkowskiej piłki nożnej został nagrodzony orderem "Za zasługi" ІІІ stopnia^[9].

Odznaczenia

• Order "Za zasługi" III klasy: 2008
• Order "Za zasługi" II klasy: 2011^[10]