Nieświadomość indywidualna

Nieświadomość indywidualna (nieświadomość osobnicza) – nieświadoma sfera życia psychicznego człowieka. Zawiera procesy psychiczne, które odbywają się poza świadomością człowieka. Nieświadomość pojawia się w takich stanach, jak głęboki sen czy całkowite znieczulenie. Nie działają wówczas ośrodki zmysłów, obrazy wymykają się świadomości, ustaje wszelkie działanie rozumu i woli^[1].

Bazą (fundamentem) dla nieświadomości indywidualnej jest znacznie obszerniejsza nieświadomość zbiorowa^[2].

Znaczenie

Psychologia analityczna uważa aktywny kontakt człowieka z jego nieświadomością indywidualną oraz archetypami za konieczny dla zachowania zdrowia psychicznego^[3].

Zawartość

Carl Gustav Jung podkreśla chaotyczność jej zawartości^[2].

Obejmuje ona:

• nieakceptowane społecznie pragnienia,
• popędy,
• przeżycia czy urazy psychiczne niedopuszczane do świadomości, ale mające znaczny wpływ na życie i zachowanie człowieka,
• osobiste fantazje,
• zapomniane skutki oddziaływania środowiska, uczucia, myśli^[4].

Mimo zepchnięcia do nieświadomości indywidualnej, są one nadal żyjące i działające w niej^[4].

Odpowiedniki dalekowschodnie

W odniesieniu do filozofii indyjskiej, do zawartości nieświadomości indywidualnej C.G.Jung zalicza chaotyczne manifestacje kleśa^[2].