Półwysep Eyre’a

Półwysep Eyre’a^[1] (ang. Eyre Peninsula) – półwysep na kontynencie australijskim w Australii Południowej, między Wielką Zatoką Australijską a Zatoką Spencera.

Półwysep Eyre’a

Zdjęcie satelitarne ukazujące półwysep podczas pożaru 11 stycznia 2005
Państwo	Australia
Stan	Australia Południowa
Rodzaj obiektu	półwysep
Położenie na mapie Australii Południowej Półwysep Eyre’a
Położenie na mapie Australii Półwysep Eyre’a
34°20′S 135°45′E

Klimat zwrotnikowy, dosyć suchy. Powierzchnia nizinna, jednak na północy i północnym wschodzie znajdują się pasma Gawler i Middleback^[2]. W paśmie Gawler znajduje się najwyższy punkt półwyspu – Nukey Bluff o wysokości 472 m n.p.m.^[3] W latach 70. XX wieku na półwyspie uprawiano pszenicę, hodowano owce i wydobywano rudy żelaza^[2] (złoża znajdują się w Middleback). Uprawia się tam także jęczmień^[3].

Został odkryty dla Europejczyków przez Matthew Flindersa w 1802^[3]. Jego nazwa upamiętnia Edwarda Johna Eyre’a, który badał go w latach 1839–1841.

Główne miasta to Port Lincoln przy południowym krańcu, Whyalla i Port Augusta na północnym wschodzie oraz Ceduna na północnym zachodzie.