PZL S-4 Kania

PZL S-4 Kania – polski samolot szkolny do holowania szybowców.

PZL S-4 Kania
(Dane PZL S-4 Kania 3)

PZL S-4 Kania 3 w Muzeum Lotnictwa Polskiego w Krakowie
Dane podstawowe
Państwo	Polska
Producent	WSK Mielec
Typ	samolot szkolny
Konstrukcja	górnopłat zastrzałowy o konstrukcja drewnianej, podwozie klasyczne – stałe
Załoga	2
Historia
Data oblotu	2 września 1957
Wycofanie ze służby	1970
Dane techniczne
Napęd	1 silnik gwiazdowy, 5-cylindrowy M 11D
Moc	125 KM (92 kW)
Wymiary
Rozpiętość	12,16 m
Długość	8,72 m
Wysokość	2,35 m
Powierzchnia nośna	19,70 m²
Masa
Własna	660 kg
Startowa	975 kg
Osiągi
Prędkość maks.	171 km/h
Prędkość minimalna	63 km/h
Prędkość wznoszenia	4,5 m/s
Pułap	5 100 m
Zasięg	580 km
Dane operacyjne
Użytkownicy
Polska

Historia

Silnik M-11D eksponowany w MLP w Krakowie

Na początku lat pięćdziesiątych inż. Eugeniusz Stankiewicz opracował samolot szkolny przeznaczony do szkolenia pilotów i holowania szybowców oznaczony jako PZL S-3 Kania. Samolot ten został zbudowany w 1951 roku, ale nie został jednak dopuszczony do eksploatacji a zbudowany prototyp stojący na lotnisku Aeroklubu Warszawskiego uległ ostatecznie zniszczeniu.

W 1956 roku samolotem tym zainteresowała się Wytwórnia Sprzętu Komunikacyjnego w Mielcu. Projekt zmodyfikowano a nowy otrzymał oznaczenie PZL S-4 Kania 2. Prototyp ten został oblatany w dniu 2 września 1957 roku.

Następnie zbudowano kolejny prototyp oznaczony jako PZL S-4 Kania 3, który posiadał powiększone usterzenie pionowe, prototyp ten został oblatany w dniu 19 września 1958 roku przez Tadeusz Gołębiewskiego. Rozpoczęto również budowę kolejnego prototypu oznaczonego jako PZL S-4 Kania 4, który został ukończony dopiero w 1964 roku w Lotniczych Zakładach Naprawczych w Krośnie. Po zbudowaniu w WSK Mielec drugiego prototypu zrezygnowano z dalszej budowy samolotów tego typu, gdyż zaniechano w Polsce produkcji silników M 11, które to miały być użyte do napędu samolotu. Ostatecznie zbudowano trzy prototypy samolotu PZL S-4 Kania.

Użycie

Samoloty PZL S-4 Kania były używane w aeroklubach do holowania szybowców, dwa pierwsze prototypy Kania 2 (nr rej. SP-PAA) i Kania 3 (nr rej. SP-PBB) w Aeroklubie Mieleckim w Mielcu i prototyp trzeci Kania 4 (nr rej. SP-PBE) w Aeroklubie Podkarpackim w Krośnie. Zostały wycofane z użytku na początku lat siedemdziesiątych.

Samolot PZL S-4 Kania 3 po zakończeniu eksploatacji został przekazany do Muzeum Lotnictwa Polskiego w Krakowie, gdzie znajduje się do chwili obecnej.

Opis konstrukcji

Samolot PZL S-4 Kania jest górnopłatem zastrzałowym w układzie parasol. Konstrukcja półskorupowa, drewniana. Kadłub pokryty sklejką i płótnem. Kabina odkryta dwumiejscowa.

Napęd stanowił silnik gwiazdowy, 5-cylindrowy, chłodzony powietrzem. Napędzał on dwułopatowe śmigło drewniane.

Podwozie klasyczne, dwukołowe stałe.

Bibliografia

• Janusz Babiejczuk, Jerzy Grzegorzewski: Polski przemysł lotniczy 1945-1973. Warszawa: Wydawnictwo MON, 1974. Brak numerów stron w książce