Parafia Świętej Trójcy w Wejherowie

Parafia Trójcy Świętej w Wejherowie – rzymskokatolicka parafia usytuowana w przy ulicy Kościuszki w Wejherowie. Wchodzi w skład dekanatu Wejherowo w archidiecezji gdańskiej.

Ten artykuł dotyczy parafii w Wejherowie. Zobacz też: Parafia Archikatedralna Trójcy Świętej (Archikatedra Oliwska) w gdańskiej dzielnicy Oliwa, Parafię Opatrzności Bożej na gdańskiej Zaspie oraz Parafię Trójcy Świętej w gdyńskiej dzielnicy Dąbrowa.

Parafia Trójcy Świętej

Fara

Kościół farny i parafialny Trójcy Świętej
Państwo	Polska
Siedziba	Wejherowo
Adres	ul. Kościuszki 2, 84–200 Wejherowo
Data powołania	27 marca 1650
Wyznanie	katolickie
Kościół	rzymskokatolicki
Archidiecezja	gdańska
Dekanat	Wejherowo
Kolegiata	Trójcy Świętej
Filie	kaplica św. Krzysztofa w Sopieszynie
Proboszcz	ks. prał. mgr Tadeusz Reszka
Wspomnienie liturgiczne	Uroczystość Trójcy Świętej
Położenie na mapie Wejherowa Parafia Trójcy Świętej
Położenie na mapie Polski Parafia Trójcy Świętej
Położenie na mapie województwa pomorskiego Parafia Trójcy Świętej
Położenie na mapie powiatu wejherowskiego Parafia Trójcy Świętej
54°36′05,443″N 18°14′18,391″E
Strona internetowa

Historia

Osobny artykuł: Kolegiata Świętej Trójcy w Wejherowie.

Parafia została erygowana 27 maja 1650 roku. W XVIII wieku następuje wzrost znaczenia parafii a zarazem jej rozwój terytorialny. W 1713 roku luteranie uznają zwierzchność katolickich duchownych oraz parafii w Wejherowie. W 1772 roku zbudowana zostaje plebania, a w parafii oprócz proboszcza zatrudniony jest wikary.

W latach 1754–1755. w miejsce istniejącego dotychczas kościoła parafialnego, zostaje zbudowana, w stylu barokowym nowa świątynia. Kolejne lata i kolejni proboszczowie prowadzą prace remontowe kościoła.

W latach 1886–1887, ówczesny proboszcz parafii ksiądz Jan Rook, przeprowadził remont wielu kaplic, wzbogacił wystrój kościoła, rozbudował szpital w Wejherowie, dobudował nową wieżę na kościele. W latach 1887–1924 proboszczem był ks. Walenty Dąbrowski. Sprawował on m.in. funkcję lokalnego inspektora szkół ludowych, zasłynął również z bogatej pracy charytatywnej. Za czasów kolejnego proboszcza – ks. Edmunda Roszczynialskiego, myślano o wybudowaniu nowego kościoła parafialnego.

Jednak w związku z brakiem funduszy na ten cel, postanowiono w latach 1926–1928 rozbudować kościół. Rozbudowano transept i prezbiterium i wstawiono nowe witraże.

Dnia 28 października 1928 roku odnowiona świątynia została uroczyście konsekrowana przez biskupa Stanisława Okoniewskiego – Ordynariusz Diecezji Chełmińskiej.

Okres po II wojnie światowej był dla pierwszego, powojennego proboszcza trudnym okresem. Na jego barki spoczęła odbudowa kościoła i reaktywowanie życia religijnego w parafii. Obowiązki te już w 1946 roku przejął ks. Nikodem Partyka – który został jednocześnie dziekanem wejherowskim.

Zasługą ks. Partyki było sprowadzenie i zamontowanie w kościelnej wieży dwóch dzwonów, które zostały poświęcone we wrześniu 1947 roku.

25 marca 1992 – papież Jan Paweł II wydał bullę „Totus Tuus Poloniae Populus” reorganizującą administrację kościelną w Polsce i zgodnie z tymi zmianami, parafia stała się częścią Archidiecezji Gdańskiej.

W następnych latach kolejni proboszczowie, dążyli do rozwoju duchowego parafian i parafii, nie zapominając również o renowacji kościoła jak i upiększaniu terenów przykościelnych czy postawieniu kaplicy św. Krzysztofa w Sopieszynie^[1].

Kościół parafialny był od 3 stycznia 1895 do 24 czerwca 2015 – siedzibą dekanatu Wejherowo, a jej proboszcz dziekanem.

Proboszczowie

• 1644–1645: o. Adam Fołtynowicz OCist.
  • administrator parafii
• 1645–1646: o. Stanisław Żernecki OFMConv.
  • administrator parafii
• 1646–1647: o. Jan Siewert OFMConv.
  • administrator parafii
• 1647–1648: o. Gerard Nedasty OSB
  • administrator parafii
• 1648–1653: o. Grzegorz Gdański OFM
  • administrator parafii
• 1653–1657: ks. Grzegorz Bissert
• 1657–1662: ks. Konstanty Becker
• 1662–1664: ks. Jerzy Riedel
  • jednocześnie proboszcz parafii Św. Ap. Piotra i Pawła w Pucku
• 1664–1672: ks. Jerzy Wagner
• 1673–1675: ks. Daniel Curtius
• 1676–1687: ks. Jan Kazimierz Grasiński
  • jednocześnie osobisty sekretarz księcia Michała Radziwiłła
• 1688–1704: ks. Mateusz Pretoriusz
• 1704–1718 (i 1724–1726): ks. Franciszek Walenty Ruthen
• 1718–1724 (i 1726–1733): ks. Paweł Piotr Lazarowicz; kanonik Finlandzki
• 1733–1738: ks. Kazimierz Kaszubowski
• 1738–1742 :ks. Jan Radoszewski
• 1742–1766: ks. Antoni Langhannik
• 1766–1768: ks. Gotfryd Makowski
• 1768–1788: ks. Antoni Franciszek Gręca
  • jednocześnie dziekan Pucki
• 1788–1826: ks. Andrzej Grabe; kanonik Kruszwicki
• 1826–1851: ks. Michał Wenzel
• 1851–1859: ks. Józef Brill
• 1859–1887: ks. Jan Albert Rook
  • jednocześnie dziekan Pucki
• 1887–1924: ks. prał. Walenty Dąbrowski
• 1924–1939: ks. prał. Edmund Roszczynialski
• 1939–1940: ks. Emil Nabakowski
• 1940–1945: ks. Karl Knop
• 1945: ks. Mieczysław Sumiński; kanonik Kapituły kolegiackiej chełmżyńskiej
• 1946–1947: ks. Nikodem Partyka
• 1947–1948: ks. Edmund Flemming
• 1949–1977: ks. Alojzy Kałduński; były więzień obozów koncentracyjnych
• 1977–2004: ks. prał. Bogusław Żurawski^[2][3]
• od 19 XII 2004: ks. prał. mgr Tadeusz Reszka^[4]
  • członek Rady Kapłańskiej od 30 XII 2021
  • kapelan Komendy Powiatowej Policji w Wejherowie od 4 XI 2021
  • prepozyt Kapituły Kolegiackiej Wejherowskiej od 19 XII 2004
  • diecezjalny duszpasterz kombatantów od 1 I 2004