Parafia Matki Bożej Częstochowskiej w Krakowie (Zwierzyniec)

Parafia Matki Boskiej Częstochowskiej w Krakowie^[1] – parafia rzymskokatolicka należąca do dekanatu Kraków-Salwator archidiecezji krakowskiej w Olszanicy przy ulicy Korzeniaka.

Parafia Matki Boskiej Częstochowskiej

kościół parafialny
Państwo	Polska
Siedziba	Kraków-Zwierzyniec
Adres	ul. Korzeniaka 16 30-298 Kraków
Data powołania	1 lipca 1938
Wyznanie	katolickie
Kościół	rzymskokatolicki
Archidiecezja	krakowska
Dekanat	Kraków-Salwator
Kościół	Kościół Matki Boskiej Częstochowskiej
Nadzór	Kapucyni
Proboszcz	o. Cezary Pietras OFMCap
Wezwanie	Matka Boska Częstochowska
Wspomnienie liturgiczne	26 sierpnia
Położenie na mapie Krakowa Parafia Matki Boskiej Częstochowskiej
Położenie na mapie Polski Parafia Matki Boskiej Częstochowskiej
Położenie na mapie województwa małopolskiego Parafia Matki Boskiej Częstochowskiej
50°04′19,1″N 19°50′00,8″E
Strona internetowa

Historia parafii

1 lipca 1938 r., dekretem ks. kardynała Adama Stefana Sapiehy (Curia Metropolitalna Cracoviensic - L3894/38), parafia w Krakowie-Olszanicy została wydzielona z parafii Najświętszego Salwatora. 3 sierpnia 1938 objął ją Zakon Kapucynów. Generał zakonu zezwolił na przejęcie parafii 7 września 1938 roku. Pierwszym proboszczem został mianowany o. Felicjan Piskor.

Zasięg parafii

Ulice: Amazonek, Becka, Głogowiec, Insurekcji Kościuszkowskiej, Jagiełka, Jantarowa, Korzeniaka, Kosmowskiej, Leśmiana, Majówny, Na Borach, Nad Źródłem, Na Polankach, Olszanicka, Podkamyk, Pod Szańcami, Porzecze, Powstania Styczniowego, Raczkiewicza, Rzepichy nry parzyste 6-30, Stryjeńskiej, Wyżgi

Wspólnoty parafialne

• Rada duszpasterska
• Służba Liturgiczna Ołtarza
• Róże Żywego Różańca
• Franciszkański Zakon Świeckich
• Droga Neokatechumenalna
• Schola
• Parafialny Klub Honorowych Dawców Krwi „Krwinka”

Organy

Pierwszym instrumentem w rzeczonej świątyni był 4-głosowy pozytyw zbudowany w 1849 r. przez Johanna Strossa z Preszowa dla klasztoru klarysek w Starym Sączu, gdzie funkcjonował na chórze zakonnym^[2]. Według umowy dyspozycja instrumentu prezentowała się jak w tabeli 1^[2].

Tabela 1. Dyspozycja niezachowanego pozytywu J. Strossa z 1849 r.^[2]

Manuał

1. Flauto major 8 Fuß

2. Spiel Flöt 8 Fuß

3. Prinzipal 4 Fuß

4. Flauto amabilis 4 Fuß

W 1928 r. instrument został sprzedany do kościoła w Olszanicy^[2], gdzie jego stan ulegał pogorszeniu; po kilku latach był już zniszczony i rozstrojony. W związku z powyższym w 1940 r. przywieziono do świątyni fisharmonię z klasztoru kapucyńskiego przy ul. Loretańskiej w Krakowie. Była ona instrumentem tymczasowym w czasie, gdy pozytyw pozostawał nieczynny. Uruchomiono go dopiero w 1957 r. Wiadomo, że stał na drewnianym chórze muzycznym i nie był wyposażony w dmuchawę elektryczną. W latach 1965–1967 powstał obecny murowany chór muzyczny, na którym nie zainstalowano już starego pozytywu^[3].

Nowe organy zostały zamówione w 1974 roku. Ich budowę podjęła firma Ryszarda Plenikowskiego i Józefa Adamczyka z Kartuz. Ze względów finansowych odrzucono ofertę firmy Józefa Buły z pobliskiej dzielnicy Mydlniki. W 1975 r. jeden z zakonników zakupił w Niemczech Zachodnich silnik elektryczny oraz mieszki, które miały być trwalsze od tych produkowanych w Polsce. Montaż organów rozpoczął się w połowie 1977 roku. Niedługo później, 7 sierpnia tegoż roku, miało miejsce uroczyste pobłogosławienie nowego instrumentu przez ówczesnego prowincjała o. Gracjana Majkę. Koncert inauguracyjny wykonał Mieczysław Tuleja^[3].

Organy były naprawiane w latach: 1995 (firma Andrzeja Buły z Mydlnik), 2014 (Krzysztof Ostrowski ze Stalowej Woli i Albert Kunz z Krakowa) oraz 2016 (firma Adama Olejnika z Głogusza). W 2018 r. zainstalowano nową dmuchawę elektryczną^[3].

Szafa organowa mieści się w bocznej części chóru muzycznego. Instrument jest wyposażony w wiatrownice stożkowe. W prospekcie stoją piszczałki głosu Pryncypał 8' z sekcji I manuału. Pozostałe głosy stoją na wiatrownicach rozmieszczonych prostopadle względem prospektu. Powietrze do dwóch miechów pływakowych jest dostarczane przez dmuchawę elektryczną lub nożną dźwignię do kalikowania^[3].

Tabela 2. Dyspozycja obecnych organów firmy R. Plenikowskiego i J. Adamczyka z 1977 r.^[3]

Manuał I, C-a3	Manuał II, C-a3	Pedał, C-f1
1. Pryncypał 8’	5. Krytyk 8’	10. Subbas 16’
2. Flet pusty 8’	6. Salicet 8’	11. Cello 8’
3. Oktawa 4’	7. Flet 4’
4. Mikstura 3 rz	8. Kwinta 2 2/3’
	9. Superoktawa 2’

Połączenia: II-I 8', II-I 16', II-I 4', I 4', II 4', I-P, II-P;

Urządzenie dodatkowe: Tremolo II M;

Stałe kombinacje: Piano, Forte;

Dźwignia nożna: Crescendo.