Park Narodowy Sanriku

Park Narodowy Sanriku (jap. 三陸復興国立公園 Sanriku Fukkō Kokuritsu Kōen)^[1][a] – park narodowy w Japonii, utworzony w 2013 roku, poprzez połączenie:

• Parku Narodowego Rikuchū Kaigan (Rikuchu Kaigan National Park, Rikuchū Kaigan Kokuritsu Kōen) z
• Prefekturalnym Parkiem Natury Tanesashi Kaigan Hashikami-dake (Tanesashi Kaigan Hashikamidake Prefectural Natural Park, Tanesashi Kaigan Hashikami-dake Kenritsu Shizen Kōen)^[2].

Park Narodowy Sanriku

三陸復興国立公園
Sanriku Fukkō Kokuritsu Kōen

Rikuchū Kaigan
park narodowy
Państwo	Japonia
Położenie	Honsiu (Honshū)
Położenie na mapie Japonii Park Narodowy Sanriku
39°29′56,0400″N 141°54′14,4000″E
Strona internetowa

W 2015 roku Ministerstwo Środowiska rozszerzyło park o dawny Quasi-Park Narodowy Minami-Sanriku Kinkazan i planuje dalsze poszerzenie o parki prefekturalne.

Opis

Park ma około 220 km długości, obejmując relatywnie wąski pas części wschodniego, pacyficznego wybrzeża wyspy Honsiu (Honshū) od miasta Hachinohe w prefekturze Aomori poprzez prefekturę Iwate do miasta Kesennuma w prefekturze Miyagi^[3].

Decyzja o połączeniu parków i rekonstrukcji wybrzeża była wynikiem ogromnych zniszczeń powstałych wskutek trzęsienia ziemi i tsunami w regionie Tōhoku w 2011 roku. Ten park narodowy nie przypomina żadnego innego w Japonii^[3].

Niektóre z największych japońskich portów rybackich znajdują się w: Hachinohe, Miyako, Kamaishi, Ōfunato i Kesennuma^[3].

Fauna i flora

Wybrzeże jest lęgowiskiem ptaków morskich, takich jak mewa śmieszka (Chroicocephalus ridibundus) oraz siedliskiem różnorodnej roślinności morskiej, która stworzyła unikalne środowisko przybrzeżne. W płytkich wodach utworzyły się ławice traw morskich i wodorostów, wspierając różnorodność biologiczną obszaru morskiego^[3].

W regionie tym występują przybrzeżne zbiorowiska roślin, a klify, wydmy, obszary trawiaste i słone bagna porośnięte są drzewami i krzewami. Rosną tam m.in. sosna gęstokwiatowa (Pinus densiflora), kryptomeria japońska (Cryptomeria japonica) i azalia Kaempfera (Rhododendron kaempferi). Można również spotkać lokalnie rzadkie rośliny, jak shirobana-shakunage (Rhododendron fauriei)^[4], czy dziewiczy las drzew tabu (Machilus thunbergii, syn. Persea thunbergii)^[3].

Obszar ten jest szczególnie ważny jako teren lęgowy ptaków morskich, a wyspy Hide-jima i Sangan-jima są jedynymi terenami lęgowymi w Japonii nawałnika burzowego (Hydrobates pelagicus). Obszar ten jest również siedliskiem ptaków drapieżnych, takich jak sokół wędrowny (Falco peregrinus) i rybołów (Pandion haliaetus'). Żyją tam również: terpugowate (Hexagrammidae), jeżowce (Echinoidea), słuchotki (Haliotidae)^[3].

Galeria

• 
• 
• 
• 
• 

Zobacz też

• lista parków narodowych Japonii

Uwagi

1. Oryginalna nazwa japońska: Sanriku Fukkō Kokuritsu Kōen to dosł. Park Narodowy Rekonstrucji [regionu] Sanriku. Utworzenie powiększonego parku jest wynikiem decyzji władz o rekonstrukcji wybrzeża Pacyfiku po bardzo silnym trzęsieniu ziemi i uderzeniu tsunami w 2011 roku. Regionalna nazwa Sanriku (lub Rikushū) pochodzi od trzech dawnych prowincji: Rikuzen, Rikuchū, Rikuō (Mutsu). Jest też równoznaczna z wąskim pasem wybrzeża należącego do trzech obecnych prefektur: Aomori, Iwate, Miyagi.​