Paweł Latusek

Paweł Latusek (ur. 23 lutego 1910 w Tychach, zm. 11 lutego 1973 we Wrocławiu) – polski duchowny rzymskokatolicki, biskup pomocniczy wrocławski w latach 1962–1973 (do 1967 formalnie gnieźnieński).

Paweł Latusek

Biskup tytularny Aninety
Ut vitam habeant Aby życie mieli
Kraj działania	Polska
Data i miejsce urodzenia	23 lutego 1910 Tychy
Data i miejsce śmierci	11 lutego 1973 Wrocław
Miejsce pochówku	cmentarz św. Wawrzyńca we Wrocławiu
Biskup pomocniczy wrocławski
Okres sprawowania	1962–1973 (do 1967 formalnie gnieźnieński)
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Prezbiterat	29 czerwca 1935
Nominacja biskupia	13 listopada 1961
Sakra biskupia	11 lutego 1962

Sukcesja apostolska

Data konsekracji	11 lutego 1962
Miejscowość	Wrocław
Miejsce	archikatedra św. Jana
Konsekrator	Bolesław Kominek
Współkonsekratorzy	Franciszek Jop Andrzej Wronka

Grób biskupów pomocniczych wrocławskich na cmentarzu św. Wawrzyńca we Wrocławiu

Życiorys

30 czerwca 1935 przyjął w katedrze katowickiej święcenia kapłańskie z rąk biskupa Teofila Bromboszcza^[1]. Studia kontynuował w Krakowie i Lille, gdzie zajmował się także duszpasterstwem wśród Polonii francuskiej. Po powrocie do kraju był kapelanem biskupa Stanisława Adamskiego i łącznikiem między wysiedlonym podczas okupacji biskupem diecezjalnym katowickim a jego diecezją. Skierowany do pracy duszpasterskiej na Opolszczyźnie, był pierwszym kanclerzem kurii biskupiej w Opolu oraz wikariuszem generalnym. W październiku 1950 z przyczyn politycznych został aresztowany przez Urząd Bezpieczeństwa Publicznego. W więzieniu spędził rok. Deportowany przez władze państwowe z Opolszczyzny w 1951, studiował na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim, gdzie uzyskał ponownie doktorat. Następnie był wykładowcą, a od 1958 rektorem Wyższego Seminarium Duchownego we Wrocławiu^[2].

13 listopada 1961 został mianowany biskupem tytularnym Aninety i biskupem pomocniczym archidiecezji gnieźnieńskiej, skierowanym do pracy duszpasterskiej we Wrocławiu. Święceń biskupich udzielił mu 11 lutego 1962 w archikatedrze św. Jana Chrzciciela we Wrocławiu biskup Bolesław Kominek. Był wikariuszem generalnym i rektorem seminarium duchownego we Wrocławiu. 16 października 1967 formalnie został mianowany biskupem pomocniczym archidiecezji wrocławskiej. W czasie posługi duszpasterskiej we Wrocławiu był represjonowany przez władze komunistyczne^[3].

Uczestniczył w pracach III i IV sesji soboru watykańskiego II^[4].

Pochowany na cmentarzu św. Wawrzyńca we Wrocławiu^[5].

W 30. rocznicę śmierci biskupa przy wejściu do Arcybiskupiego Seminarium Duchownego wmurowano poświęconą mu tablicę pamiątkową^[2].