Pięściak

Pięściak, tłuk pięściowy, zwany w dawnej archeologii toporem bądź tłukiem pięściowym^[1] – narzędzie wykonane techniką rdzeniowania z naturalnych fragmentów krzemieni i innych skał twardych (rzadziej z grubych odłupków) przy zastosowaniu obustronnej obróbki na większej części lub na całym obwodzie^{[potrzebny przypis]}. W ten sposób powstawały narzędzia o migdałowatym^[1], sercowatym czy owalnym kształcie, o dopasowanej do dłoni podstawie. Pierwsze pięściaki abwilskie charakteryzowały się przypadkową formą i brakiem wyraźnej krawędzi tnącej^{[potrzebny przypis]}.

Pięściaki

Pięściak

Pięściaki wykorzystywane były najczęściej do cięcia, niekiedy do skrobania^[1]. Rozmiary przeciętnych pięściaków wynoszą zazwyczaj około 12–15 cm^[1].

Pięściaki wytwarzali przedstawiciele kultur dolnego paleolitu: abwilskiej (zwana też szeleską) i później aszelskiej^[1]. W środkowym paleolicie znane były w kulturze mikockiej i kulturze mustierskiej^{[potrzebny przypis]}.

Zobacz też

Zobacz hasło pięściak w Wikisłowniku

• narzędzia otoczakowe