Pietropawłowsk (1894)

Pietropawłowsk (ros. Петропавловск) – rosyjski pancernik generacji przeddrednotów, typu Połtawa (określanego też niekiedy typem Pietropawłowsk). Służył w Imperialnej Marynarce Wojennej Rosji.

Pietropawłowsk

Historia
Położenie stępki	styczeń 1893
Wodowanie	1 listopada 1894
Rosyjska Imperatorska MW
Wejście do służby	1899
Los okrętu	zatopiony przez minę w pobliżu Port Arthur 13 kwietnia 1904
Dane taktyczno-techniczne
Wyporność	11354 ton
Długość	112,5 m
Szerokość	21,3 m
Zanurzenie	8,6 m
Napęd
2 śruby maszyny parowe potrójnego rozprężania 14 kotłów cylindrycznych opalanych węglem 10600 KM (7900 kW)
Prędkość	16,8 węzłów
Zasięg	3,790 Mm, 1,310 ton węgla
Uzbrojenie
4 × 305 mm (2 × 2) 12 × 152 mm (4 × 2, 4 × 1) 10 × 47 mm 28 × 37 mm 6 wyrzutni torpedowych
Opancerzenie
pancerz Harveya burtowy: 203-305 mm wieże artylerii gł.: 250 mm wieże art. śr.: 120 mm wieża dowodzenia(inne języki): 230 mm pokład: 76 mm
Załoga	662

W 1901, gdy tarcia pomiędzy Rosją i Japonią wzrosły, pancernik został przydzielony do Eskadry Wschodniej Azji (która później stała się Pierwszą Eskadrą Pacyfiku), bazującej w Port Artur, której został okrętem flagowym.

Na początku wojny rosyjsko japońskiej, w marcu i na początku kwietnia 1904, okręt był zaangażowany w akcje przeciw okrętom japońskim wokół Port Artur. Pływał wtedy pod dowództwem nowo przybyłego admirała Stiepana Makarowa. 13 kwietnia 1904 „Pietropawłowsk” wszedł na japońską minę w pobliżu Port Artur i poszedł na dno wraz z dużą częścią załogi (w tym admirał Makarow i znany rosyjski malarz batalistyczny Wasilij Wierieszczagin). Wśród uratowanych członków załogi był wielki książę Cyryl Władimirowicz Romanow, kuzyn cara Mikołaja II.