Poddąbie

Poddąbie (kaszb. Pòddãbié^[4], niem. Neu Strand) – osada w północnej Polsce, położona w województwie pomorskim, w powiecie słupskim, w gminie Ustka, na skraju Słowińskiego Parku Narodowego^[5].

Poddąbie

osada
Fragment zabudowy
Państwo	Polska
Województwo	pomorskie
Powiat	słupski
Gmina	Ustka
Sołectwo	Machowinko
Liczba ludności (2017-09-27)	29[1]
Strefa numeracyjna	59
Kod pocztowy	76-270[2]
Tablice rejestracyjne	GSL
SIMC	0752220
Położenie na mapie gminy wiejskiej Ustka Poddąbie
Położenie na mapie Polski Poddąbie
Położenie na mapie województwa pomorskiego Poddąbie
Położenie na mapie powiatu słupskiego Poddąbie
54°37′22″N 16°59′09″E[3]

Wieś jest częścią składową sołectwa Machowinko^[1]. Poddąbie leży nad Morzem Bałtyckim w pobliżu Słupska (między Ustką a Rowami). Wysokie brzegi klifowe oraz lasy bukowo-sosnowe to główne atrakcje wsi i okolic. Osada ma charakter turystyczny.

Nad morzem wyznaczono letnie kąpielisko o łącznej długości linii brzegowej 100 metrów^[6].

W latach 1975–1998 osada położona była w województwie słupskim.

Okolica Poddąbia

Nazwa

Nazwa ma genezę słowiańską i została po raz pierwszy odnotowana w 1863. Ma charakter topograficzny i wywodzi się od wyrażenia przyimkowego pod dębem. W potocznym uzusie występuje także wariant Poddębie^[7]. Nazwa niemiecka Neu Strand jest niepowiązana z nazwą słowiańską; powstała z dwóch członów: przymiotnika neu „nowy” i nazwy pospolitej Strand „wybrzeże, plaża”, w odróżnieniu do nieistniejącego już dziś przysiółka Alt Strand zlokalizowanego ok. 1,5 km na zachód^[8].

Rada Języka Kaszubskiego proponuje kaszubską formę nazwy Pòddąbié^[9].

Historia

Tuż przed Poddąbiem w sosnowym lesie na rozstaju dróg od wielu tysięcy lat leżą dwa kamienie. To pozostałość po kręgach kamiennych z okresu kultury wielbarskiej. W początkach naszej ery (I w. n.e), do plaż nadbałtyckich dobijały łodzie przybyszów ze Skandynawii – Gotów. Poddąbie były miejscem przystankowym, ponieważ później ruszyli oni na południe ku Morzu Czarnemu. Głazy te po dziś dzień zaznaczają miejsce pochówku. Archeolodzy ze Słupska wraz z profesorem Tadeuszem Malinowskim na czele, podczas badań w 1979 roku, odkryli mniejszy krąg kamieni, otwarty od strony morza oraz fragmenty glinianych naczyń. Szczątków ludzkich nie znaleziono, podejrzewa się, że może są ukryte w innym miejscu lub bezpośrednio pod głazami^[10].

W miejscowości był przystanek kolejowy Poddąbie.