Polecenie zapłaty

Polecenie zapłaty – oznacza usługę płatniczą polegającą na obciążeniu rachunku płatniczego płatnika, w przypadku gdy transakcja płatnicza została zainicjowana przez odbiorcę na podstawie zgody udzielonej przez płatnika na rzecz odbiorcy, dostawcy usług płatniczych odbiorcy lub dostawcy usług płatniczych samego płatnika^[1].

Podstawą prawną polecenia zapłaty jest ustawa o usługach płatniczych, ustawa prawo bankowe oraz porozumienie międzybankowe w sprawie stosowania polecenia zapłaty z dnia 1 czerwca 1998 r. wraz z późniejszymi zmianami.

Na mocy aneksu nr 8 do Porozumienia z dniem 1 czerwca 2019 zgoda pozyskana przez wierzyciela nie musi być rejestrowana w banku płatnika celem realizacji polecenia zapłaty. Odbiorca jest zobowiązany posiadać ważną zgodę, w szczególności jest zobowiązany potwierdzić prawo dłużnika do dysponowania rachunkiem wskazanym na zgodzie.

Przeprowadzanie rozliczeń w tej formie wymaga, aby zarówno płatnik, jak i odbiorca posiadali rachunki w bankach, które zawarły porozumienie o stosowaniu polecenia zapłaty^[2], a płatnik wyraził zgodę na obciążanie jego rachunku w tej formie^[3]. Zgodę tę może w każdym czasie wycofać. W przeciwieństwie do polecenia przelewu stroną inicjującą jest odbiorca. Uznanie rachunku odbiorcy następuje po uzyskaniu środków przez jego bank od banku płatnika, wystarczających do pokrycia dyspozycji.

Ograniczenia wynikające z uregulowań prawnych:

• rozliczane mogą być jedynie płatności w złotych polskich,
• płatnik może odwołać zrealizowaną transakcję polecenia zapłaty:
  • w ciągu 56 dni kalendarzowych w przypadku, gdy dłużnikiem jest osoba fizyczna nie wykonująca działalności gospodarczej;
  • w ciągu 5 dni roboczych – w przypadku pozostałych podmiotów;
• płatnik może czasowo zablokować (a w późniejszym czasie przywrócić) realizację poleceń zapłaty dla określonego odbiorcy bez wycofywania zgody.

Zobacz też

• polecenie przelewu
• czek
• karta płatnicza
• akredytywa