Produkcja niezakończona

Produkcja niezakończona – pojęcie z dziedziny rachunkowości finansowej, obejmujące tę część produkcji podmiotu gospodarczego, która w danym okresie rozliczeniowym (miesiącu), nie została zakończona i sprzedana w postaci wyrobów gotowych, przy jednoczesnym poniesieniu nakładów finansowych – np. na zakup materiałów, wynagrodzenia pracowników itp. Występowanie takiego zjawiska charakteryzuje m.in. przedsiębiorstwa, w których:

• tworzenie wyrobu gotowego wymaga procesów technologicznych trwających dłużej niż miesięczny okres rozliczeniowy (np. budowa drogi)

lub

• produkcja ma charakter ciągły, a nakłady poniesione na niezakończoną produkcję są istotne z punktu widzenia rzetelnej prezentacji wyniku finansowego przedsiębiorstwa.

W efekcie procesu wytwórczego na koniec miesiąca powstają:

1. wyroby gotowe (ta część z nich, którą przekazano odbiorcy i wystawiono fakturę, nosi nazwę produkcji sprzedanej)
2. półfabrykaty lub produkcja w toku

Prawidłowe rozliczenie produkcji niezakończonej jest warunkiem koniecznym do ustalenia zmiany stanu produktów, która w danym okresie rozliczeniowym wpływa na wynik na sprzedaży przedsiębiorstwa. W tym celu powinno się rozdzielić koszty produkcji na koszt wytworzenia wyrobów gotowych i koszt produkcji niezakończonej^[1].

Termin produkcja niezakończona może dotyczyć zarówno produktów materialnych (np. wytwarzanie samochodów), jak i niematerialnych (np. usługi remontowe statków).

Przypisy

1. Ryszard Stadtmüller: Rachunkowość w przedsiębiorstwie przemysłowym, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa – Wrocław 1981, ISBN 83-01-02431-3, s.183

Bibliografia

• Ryszard Stadtmüller: Rachunkowość w przedsiębiorstwie przemysłowym, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa – Wrocław 1981, ISBN 83-01-02431-3
• Maria Sierpińska, Tomasz Jachna: Ocena przedsiębiorstwa według standardów światowych, wyd. II Wydawnictwo naukowe PWN, Warszawa 1995, ISBN 83-01-11187-9