Rafał Kasprów

Rafał Aleksander Kasprów (ur. 15 lutego 1974) – polski dziennikarz i przedsiębiorca, były dziennikarz śledczy, głównie „Życia” i „Rzeczpospolitej”; od 2022 roku Prezes Zarządu Orlen Synthos Green Energy.

Rafał Kasprów

Data urodzenia	15 lutego 1974
Alma Mater	Wydział Dziennikarstwa i Nauk Politycznych Uniwersytetu Warszawskiego
Stanowisko	Prezes Zarządu
Pracodawca	Orlen Synthos Green Energy

Życiorys

Urodził się 15 lutego^[1] 1974 roku. W 1998 roku ukończył studia na kierunku „politologia”^[2] na Wydziale Dziennikarstwa i Nauk Politycznych Uniwersytetu Warszawskiego^[3], w 2002 roku – studia w Szkole Głównej Handlowej w Warszawie (SGH). W 2004 roku^[2] uzyskał dyplom MBA w ramach studiów CEMBA prowadzonych przez SGH we współpracy z Université du Québec à Montréal^[3]. W 2021 roku^[4] ukończył studia doktoranckie w zakresie sztucznej inteligencji w Polskiej Akademii Nauk bez uzyskania stopnia doktora^[2].

Rafał Kasprów był stypendystą Thomson Reuters Foundation, Departamentu Stanu Stanów Zjednoczonych (dwukrotnie), German Marshall Fund of the United States, Howard Gilman Foundation i Freedom House^[2].

Kariera dziennikarska

Od 1994 do 2000 roku Rafał Kasprów pracował jako dziennikarz^[2], w tym również dziennikarz śledczy^[3], pisząc o ekonomii i polityce^[2]. W latach 1994–1997 pracował w Telewizji Polskiej. Od roku 1996 – również w redakcji gazety „Życie”, a w latach 1998–2000 w „Rzeczpospolitej”^[3].

Rafał Kasprów jest znany przede wszystkim jako dziennikarz śledczy, m.in. autor, wraz z Jackiem Łęskim, cyklu artykułów „Wakacje z agentem”, opublikowanych na łamach dziennika Życie w sierpniu 1997 roku. Cykl ten opisywał domniemane kontakty Aleksandra Kwaśniewskiego (piastującego w momencie publikacji tekstu urząd Prezydenta RP) z agentem wywiadu rosyjskiego Władimirem Ałganowem^[5].

Inne ważniejsze opublikowane teksty to:

• Prywatne państwo^[6] – opisanie mechanizmu kapitalizmu politycznego w Polsce na przykładzie BIG Banku,
• Człowiek Stalowej Woli^[7] – artykuł ujawniający udział Grzegorza Żemka, szefa FOZZ, w malwersacjach finansowych w PKO BP^[8],
• Jawne dla wybranych^[9] – jeden z pierwszych tekstów dotyczących nieprawidłowości w działalności Wojskowych Służb Informacyjnych,
• Z nędzy do pieniędzy (napisany wspólnie z Luizą Zalewską^[10] – o zatajonym podziale akcji pomiędzy pracowników Agory.

Kariera w sektorze przedsiębiorstw

W latach 2000–2001^[3] (według innego źródła – 2000–2002^[2]) Rafał Kasprów był członkiem Rady Nadzorczej Polskiego Górnictwa Naftowego i Gazownictwa, a także konsultantem ds. gazu i ropy naftowej dla Ministerstwa Skarbu Państwa w ramach projektu Banku Światowego^[3][2]. Od 2001 roku^[3] przez niemal 20 lat^[2] był współwłaścicielem i Partnerem Zarządzającym w firmie konsultingowej MDI Strategic Solutions^[3], gdzie doradzał firmom z branży energetycznej, naftowej, telekomunikacyjnej i towarowej^[2]. W latach 2008–2009 pracował jako doradca do spraw strategii Zarządu Towarzystwa Funduszy Inwestycyjnych PZU. W 2017 roku został doradcą do spraw strategii zarządzana zieloną energią w spółce Synthos. W 2019 roku objął stanowisko Prezesa Zarządu spółki Synthos Green Energy, zajmującej się dekarbonizacją przemysłu w Polsce^[3]. Od 6 czerwca 2022 roku jest prezesem zarządu spółki Orlen Synthos Green Energy^[1]. Jest również członkiem zarządów BWRX Europe (spółki joint venture SGE i GE Hitachi Nuclear Energy) i BWRX Ltd. w Wielkiej Brytanii^[2].

Nagrody

• Nagroda Główna – Wolności Słowa w 6. Konkursie Nagrody Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich (SDP) w latach 1997–1998 – za profesjonalne dziennikarstwo śledcze w cyklu artykułów „W sieci Gawriłowa” dotyczących Banku Powierniczo-Gwarancyjnego Siergieja Gawriłowa, napisanym z Jackiem Łęskim i opublikowany w „Życiu” w okresie 11 lutego – 22 kwietnia 1997^[11].
• Honorowe Wyróżnienie w kategorii Nagrody Głównej – Wolności Słowa w 7. Konkursie Nagrody SDP w 1999 roku – za artykuł „Sztuka negocjacji” napisany z Jackiem Łęskim i opublikowany w „Rzeczpospolitej” 6 lipca 1998^[12].
• Honorowe Wyróżnienie w kategorii Nagrody Głównej – Wolności Słowa w 8. Konkursie Nagrody SDP w 2000 roku – za artykuł „Zaginiona autostrada” opublikowany w „Rzeczpospolitej” 24 lipca 1999^[13].