Retinoidy

Retinoidy – organiczne związki chemiczne, kwasowe pochodne witaminy A. Pobudzają wzrost i wpływają na różnicowanie się komórek nabłonkowych oraz zwiększają syntezę glikoprotein błonowych. Retinoidy pobudzają wzrost komórek w warstwie kolczystej nabłonka, zmniejszają spójność komórek w tkance, powodują rumień i złuszczanie nabłonków.

Ze względu na budowę i właściwości wyróżnia się 3 lub 4 generacje retinoidów:

• I generacji – retinoidy monoaromatyczne naturalne, działające nieselektywnie – retinol (witamina A) i jej metabolit retinal, tretynoina, izotretynoina, alitretynoina;
• II generacji – retinoidy monoaromatyczne, syntetyczne analogi witaminy A – etretynat, acytretyna, motretynid(inne języki);
• III generacji – retinoidy poliaromatyczne (tzw. arotinoidy), charakteryzujące się selektywnym działaniem receptorowym – adapalen, arotynoid, beksaroten, tazaroten.
• IV generacji (podawane przez niektórych autorów) – pochodne pironu: trifaroten^[1], seletinoid G^[2]

Stosowane do udrożnienia gruczołów łojowych, zwiększania dopływu tlenu do wnętrza skóry. Powodują zanik gruczołów łojowych i rozjaśnienie skóry. Retinoidy działają przeciwtrądzikowo, ponieważ m.in. hamują rozwój Staphylococcus epidermidis, Pityrosporum ovale i Cutibacterium acnes.

Funkcje wszystkich retinoidów i ich znaczenie biologiczne polega na^[3]:

• modulacji rozrostu i różnicowania,
• zapobieganiu rogowacenia,
• wprowadzaniu zmian w spoistości komórkowej,
• działaniu przeciwtrądzikowym i przeciwłojotokowym,
• działaniu immunologicznym i przeciwzapalnym,
• zapobieganiu nowotworom i ich leczeniu,
• wywoływaniu apoptozy,
• wpływie na skład macierzy zewnątrzkomórkowej.