Roter Frontkämpferbund

Roter Frontkämpferbund (RFB, z niem. Związek Bojowy Czerwonego Frontu^[1]) – paramilitarna formacja powstała z inicjatywy Komunistycznej Partii Niemiec w roku 1924. Na jej czele stał Ernst Thälmann. Zawołaniem bojowników było hasło: „Rotfront”, pismem Die Rote Front, młodzieżową odnogą Rote Jungfront.

Związek Bojowy Czerwonego Frontu

Roter Frontkämpferbund

Rotfront!
Historia
Państwo	Rzesza Niemiecka
Sformowanie	1924
Rozformowanie	1929
Komendanci
Pierwszy	Ernst Thälmann

W okresie Republiki Weimarskiej członkowie Roter Frontkämpferbund wielokrotnie staczali krwawe walki uliczne z bojówkarzami nazistowskiej SA^[2]. Czasami obie organizacje zawierały jednak taktyczne sojusze, jak w przypadku strajku pracowników komunikacji miejskiej w Berlinie (listopad 1932), gdy bojówki SA i Rotfrontkämpferbundu wspólnie organizowały pikiety, zrywały szyny tramwajowe oraz biły osoby zgłaszające się do pracy („łamistrajków”)^[3].