Sławomir Gawlas

Sławomir Jan Gawlas (ur. 15 listopada 1949 w Łodzi^[1]) – polski historyk, mediewista, badacz dziejów Rzeszy Niemieckiej, kolonizacji na prawie niemieckim oraz rozwoju świadomości narodowej. Profesor Instytutu Historycznego Uniwersytetu Warszawskiego, od 2008 kierownik Zakładu Nauk Pomocniczych Historii i Metodologii Historii^[1].

Sławomir Gawlas

Państwo działania	Polska
Data i miejsce urodzenia	15 listopada 1949 Łódź
Profesor nauk humanistycznych
Specjalność: historia średniowiecza
Alma Mater	Uniwersytet Warszawski (1972)
Doktorat	1979 Wydział Historyczny Uniwersytetu Warszawskiego
Habilitacja	30 września 1996 – historia Wydział Historyczny Uniwersytetu Warszawskiego
Profesura	26 lutego 2013
Pracownik naukowy, nauczyciel akademicki
Uczelnia	Wydział Historyczny Uniwersytetu Warszawskiego
Stanowisko	profesor uczelni, następnie profesor emeritus
Okres zatrudn.	od 1976
Odznaczenia
Strona internetowa

Życiorys

W 1951 zamieszkał w Warszawie^[1]. Ukończył VI Liceum Ogólnokształcące im. Tadeusza Reytana w Warszawie (1967)^[2] i studia wyższe w Instytucie Historycznym Uniwersytetu Warszawskiego (1972, praca magisterska poświęcona osadnictwu na ziemi czerskiej w średniowieczu)^[1]. W 1976, po studiach doktoranckich (1973–1976), rozpoczął pracę w Instytucie Historycznym UW^[3], w którym w 1979 uzyskał doktorat na podstawie rozprawy Polska świadomość narodowa w XIV–XV w. Problemy teoretyczne i metodyczne, a 30 września 1996 habilitował się na podstawie pracy O kształt zjednoczonego Królestwa. Niemieckie władztwo terytorialne a geneza społeczno-ustrojowej odrębności Polski^[1][4].

W 1998 otrzymał tytuł profesora nadzwyczajnego Instytutu Historycznego UW^[3]. 9 września 2010 został odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi^[5][6]. 26 lutego 2013 prezydent Bronisław Komorowski nadał mu tytuł naukowy profesora nauk humanistycznych^[7][8]. W 2019 ukazała się księga jubileuszowa Monarchia, społeczeństwo, tożsamość. Studia z dziejów średniowiecza, opublikowana przez Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego i ofiarowana prof. Sławomirowi Gawlasowi z okazji 70. rocznicy urodzin^[1].

Członek Rady Naukowej czasopisma „Roczniki Historyczne”^[9], Komitetu Głównego Olimpiady Historycznej dla szkół ponadpodstawowych^[10] i jury Nagrody im. prof. Aleksandra Gieysztora^[11]. Po przejściu na emeryturę, jako profesor emeritus Wydziału Historii Uniwersytetu Warszawskiego, kierownik projektu przekładu z łaciny na język polski Kroniki Zbrasławskiej(inne języki) wraz z pełnym opracowaniem naukowym (projekt Narodowego Programu Rozwoju Humanistyki nr 22H 18 0231 86)^[12][13].

Publikacje książkowe

• O kształt zjednoczonego Królestwa. Niemieckie władztwo terytorialne a geneza społeczno-ustrojowej odrębności Polski, Warszawa 1996, ISBN 83-85490-54-X (Nagroda Klio 1996 I stopnia^[1]).
• Stosunki międzywyznaniowe w Europie Środkowej i Wschodniej w XIV–XVII wieku, red. M. Dygo, S. Gawlas, H. Grala, Warszawa 2002, ISBN 83-7181-246-9.
• Ostmitteleuropa im 14.–17. Jahrhundert – eine Region oder Region der Regionen?, red. M. Dygo, S. Gawlas, H. Grala, Warszawa 2003, ISBN 83-7181-308-2.
• Ziemie polskie wobec Zachodu. Studia nad rozwojem średniowiecznej Europy, red. S. Gawlas, Warszawa 2006, ISBN 978-83-7181-404-4 (wyróżnienie w kategorii autorskiej Nagrody KLIO 2007 dla zespołu autorów: Roman Czaja, Marian Dygo, Sławomir Gawlas, Grzegorz Myśliwski, Krzysztof Ożóg^[14]).
• Historia społeczna późnego średniowiecza. Nowe badania, red. S. Gawlas, Warszawa 2011, ISBN 978-83-7181-715-1.