Sergiusz II (papież)

Sergiusz II, (ur. w Rzymie ok. 785–795^[1], zm. 27 stycznia 847^[2]) – papież w okresie od stycznia 844 do 27 stycznia 847^[3].

Sergiusz II

Sergius Secundus

Papież Biskup Rzymu
Kraj działania	Państwo Kościelne
Data i miejsce urodzenia	ok. 785–795 Rzym
Data i miejsce śmierci	27 stycznia 847 Rzym
Miejsce pochówku	bazylika św. Piotra
Papież
Okres sprawowania	844–847
Wyznanie	chrześcijaństwo
Kościół	rzymskokatolicki
Pontyfikat	styczeń 844

Życiorys

Był Rzymianinem, synem Marynusa, z arystokratycznej rodziny zamieszkałej w czwartym regionie Rzymu (Regio IV) w okolicach Via Sacra lub Alta Semita, a jego bliskim krewnym był Stefan IV^[2][4][1]. Późniejsza tradycja identyfikowała go jako członka rodu Colonna^[3], ale podanie to należy odrzucić, gdyż ród Colonna dopiero na przełomie XI i XII wieku wyodrębnił się z latyńskiego rodu hrabiów Tuskulum, który przed X stuleciem nie należał do grona rzymskiej arystokracji miejskiej^[5][6].

Po śmierci Grzegorza IV, przez aklamację ogłoszono papieżem Jana VIII, podczas gdy prawowicie wybranym został Sergiusz II, kandydat arystokracji i wyższych sfer kościelnych, którego konsekrowano w trybie natychmiastowym bez czekania na zgodę dworu^[3]. Wywołało to złość Lotara I, który uznał taki czyn za pogwałcenie konstytucji rzymskiej z 824 roku i wysłał ekspedycję karną w celu złupienia Państwa Kościelnego, na czele z wicekrólem Italii Ludwikiem II i arcybiskupem Drogonem z Metz^[2].

15 czerwca 844 Sergiusz II ukoronował Ludwika II, syna Lotara, na króla Lombardii^[2]. Został także zmuszony do zaakceptowania faktu, że wybór papieża musi być dokonany i zatwierdzony tylko w obecności przedstawiciela cesarskiego, lecz odmówił on złożenia deklaracji posłuszeństwa^[2].

Podczas pontyfikatu Sergiusza II, w sierpniu 846 r., Rzym został zniszczony przez Saracenów, którzy zaatakowali także Ostię i Porto, a bazyliki św. Piotra i św. Pawła zostały splądrowane^[3]. Papież w dużym stopniu odbudował Rzym, dzięki zbiórce datków. Sergiusz II odnowił akwedukt Marcjana i powiększył bazylikę św. Jana na Lateranie^[7].

Za jego panowania rozpowszechniła się symonia.