Seweryn Zenon Sierpiński

Seweryn Zenon Sierpiński, metrykalnie Zenon Seweryn (ur. 7 października 1815 w Krasnymstawie (woj. lubelskie), zm. 5 lutego 1843 w Warszawie^[1]) – polski prozaik, regionalista.

Nauki pobierał w szkołach w Szczebrzeszynie i Lublinie, a następnie podjął pracę w lubelskich sądach^[2]. Był członkiem Cyganerii Warszawskiej, publikował w gazetach wydawanych przez tę grupę. Debiutował w 1839 r. szkicem historycznym Obraz miasta Lublina^[3], uznawanym za jeden z najwcześniejszych przewodników po mieście. Dzięki tej książce zyskał miano "Pierwszego regionalisty Lubelszczyzny"^[2].

Jego twórczość ukazywała się w Przeglądzie Warszawskim (1840-1842), Piśmiennictwie Krajowym (1840-1841), Nadwiślaninie (1841), Niezabudce (1841). Drobne utwory powieściowe oraz wiersze drukował pod kryptonimem S.Z.S. Jego utwory beletrystyczne wydano w trzytomowym zbiorze Nowy gabinet powieści (1840-1842).

Publikacje

• 1840–1842: Nowy gabinet powieści - tom 1, tom 2, tom 3
• 1839: Obraz miasta Lublina (w 1843 wydano poszerzoną wersję: Historyczny obraz miasta Lublin)^[4]
• 1843: Rys dziejów Akademii Zamojskiej
• 1843: Jaskułka
• 1843: Pięć powieści oryginalnych (Niepodp.)^[5]