Siedziba Dolnośląskiej Izby Architektów

Siedziba Dolnośląskiej Okręgowej Izby Architektów – zrekonstruowany modernistyczny budynek dawnego przedszkola na osiedlu Dąbie przy ul. Wróblewskiego 18, wybudowany pierwotnie jako jeden z domów eksperymentalnego osiedla wystawy WUWA według projektu Paula Heima i Alberta Kemptera.

Siedziba Dolnośląskiej Okręgowej Izby Architektów
dom nr 2 wzorcowego osiedla WUWA (przedszkole)
niem. Werkbundsiedlung Haus Nr. 2 (Kindergarten)

Widok budynku od strony południowo-wschodniej
Państwo	Polska
Miejscowość	Wrocław
Adres	ul. Wróblewskiego 18
Styl architektoniczny	modernizm
Architekt	Paul Heim i Albert Kempter (oryginał) Zbigniew Maćków (rekonstrukcja)
Inwestor	Siedlungsgesellschaft Breslau A.G.
Wysokość całkowita	4,35 m
Kondygnacje	1
Rozpoczęcie budowy	marzec 1929
Ukończenie budowy	czerwiec 1929
Zniszczono	lipiec 2006
Odbudowano	lipiec–grudzień 2013
Pierwszy właściciel	Siedlungsgesellschaft Breslau A.G.
Obecny właściciel	Dolnośląska Okręgowa Izba Architektów RP
Położenie na mapie Wrocławia Siedziba DSOIA
Położenie na mapie Polski Siedziba DSOIA
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego Siedziba DSOIA
51°06′19,75″N 17°05′02,89″E

Historia

Parterowy budynek przedszkola drewnianej konstrukcji z płaskim dachem powstał w roku 1929 jako modelowy przykład przedszkola na osiedlu wystawy WUWA. Jego projektantami byli Paul Heim i Albert Kempter, twórcy pobliskiego domu galeriowego nr 1. Przedszkole przeznaczone dla 60 dzieci było jedynym budynkiem nie pełniącym funkcji mieszkalnych spośród wszystkich 37 zaplanowanych budynków tego osiedla. Autorzy projektu zaprezentowali przedszkole, w którym dzieci wychowywane miały być zgodnie z koncepcjami pedagogicznymi Friedricha Fröbla oraz Marii Montessori, czyli rozwijania aktywności, samodzielności i nawyków współżycia z rówieśnikami poprzez gry i zabawy przy pomocy specjalnie opracowanych zabawek. Przedszkola takie miały dawać dzieciom to, czego nie mógł im zapewnić dom rodzinny. Kładziono też nacisk na pozostawienie dziecku maksymalnej swobody w jego aktywności i spontanicznym kształceniu zmysłów.

Realizację takich założeń zapewniała centralnie umieszczona duża sala zabaw doświetlona z góry świetlikiem w dachu. Wokół sali znajdowało się pięć mniejszych pokojów do zajęć w grupach. Bezpośrednio z sali zabaw można było przejść do ogrodu urządzonego po stronie południowej budynku. W części północnej przedszkola wokół holu rozmieszczono pokój przedszkolanek, kuchnię, sanitariaty oraz pomieszczenia gospodarcze.

W czasie działań wojennych w roku 1945 budynek przetrwał bez większych strat. W okresie powojennym budynek przez długi czas był nieużytkowany i niszczał. Nie został wpisany do rejestru zabytków tak jak pozostałe budynki wzorcowego osiedla. Na początku XXI w. był własnością prywatną. W czasie, gdy trwały procedury jego wpisania do rejestru zabytków spłonął w niewyjaśnionych okolicznościach w nocy z 6 na 7 lipca 2006 r. Później, gdy miasto odzyskało działkę, na której stał ruszyły prace mające na celu wykonanie jego rekonstrukcji.

W lipcu 2013 r. rozpoczęła się jego odbudowa, zakończona pięć miesięcy później. Projekt odbudowy na podstawie zachowanych oryginalnych rysunków Heima i Kemptera wykonała pracownia Zbigniewa Maćkowa. Otwarcie zrekonstruowanego budynku miało miejsce 21 stycznia 2014 r. Budynek od tej pory jest siedzibą Dolnośląskiej Okręgowej Izby Architektów RP.

Galeria zdjęć

• 
  Przedszkole w czasie trwania wystawy w roku 1929
• 
  Widok przedszkola od strony południowej w czasie trwania wystawy
• 
  Budynek dawnego przedszkola na trzy miesiące przed pożarem w kwietniu 2006
• 
  Odbudowa przedszkola w październiku 2013

Bibliografia

• Rafał Eysymontt, Jerzy Ilkosz, Agnieszka Tomaszewicz, Jadwiga Urbanik (red.): Leksykon architektury Wrocławia. Wrocław: Via Nova, 2011.
• Jadwiga Urbanik: WUWA 1929–2009. Wrocławska wystawa Werkbundu. Wrocław: Muzeum Architektury we Wrocławiu, 2009.