Sigbert Ganser

Sigbert Josef Maria Ganser (ur. 24 stycznia 1853 w Rhaunen, zm. 4 stycznia 1931 w Dreźnie) – niemiecki lekarz psychiatra, ordynator zakładu psychiatrycznego w Dreźnie, tajny radca medyczny. Autor klasycznego opisu zespołu, znanego obecnie jako zespół Gansera.

Sigbert Ganser

Data i miejsce urodzenia	24 stycznia 1853 Rhaunen
Data i miejsce śmierci	4 stycznia 1931 Drezno
Zawód, zajęcie	lekarz psychiatra
Alma Mater	Uniwersytewt w Monachium
Odznaczenia

Życiorys

Był synem Petera Josepha Gansera, dworskiego notariusza, i Kathariny Jonas^[1]. Miał liczne rodzeństwo. Wczesne dzieciństwo spędził w domu rodzinnym w Prün, następnie uczęszczał do gimnazjum w Münster^[2]. Studiował na Uniwersytecie Juliusza i Maksymiliana w Würzburgu, Uniwersytecie Cesarza Wilhelma w Straßburgu oraz Uniwersytecie Ludwika i Maksymiliana w Monachium. Ukończył studia w 1876 na tej ostatniej uczelni. Przez pewien czas pracował w klinice psychiatrycznej w Würzburgu, po czym został asystentem Bernharda von Guddena w Monachium. W 1886 roku objął katedrę psychiatrii w Dreźnie oraz został ordynatorem oddziału dla chorych psychicznie w tamtejszym szpitalu, później przekształconego w klinikę (Irren- und Siechenanstalt). Pracował z Emilem Kraepelinem i Hansem Queckenstedtem.

Z zawartego 11 września 1889 roku małżeństwa z Mary Sophią Cloete-Brown, córką Charlesa Langforda Browna i Catteriny Sophii Cloete, urodziło się troje dzieci – jedno zmarło po narodzeniu, Herbert (1893–1914) i Sibylla (1894)^[1][2]. Syn zmarł wskutek ran odniesionych na froncie^[3].

W uznaniu zasług Gansera z okazji 60. urodzin w 1913 roku wydano jubileuszowy zeszyt (Festschrift) czasopisma Zeitschrift für die gesamte Neurologie und Psychiatrie, zawierający prace współpracowników i uczniów. Jubileuszowe artykuły poświęcono mu z okazji 70 i 75 urodzin^[4][2].

Odznaczony Orderem Albrechta I klasy z koroną, pruskim Orderem Korony III klasy, Orderem Zasługi Korony Pruskiej, Krzyżem Żelaznym II klasy^[1].

Jego uczniami byli Johann Dinter, F. Lührmann, Georg Ilberg, Stegmann, G. Marthen, Ernst Trömner, Ossian Oehmig, Kaiser, Schubart, Schultheis, Lücke, Josef von Ehrenwall^[2].

Sigbert Ganser zmarł 4 stycznia 1931 roku, po długiej chorobie^[5].

Dorobek naukowy

W 1898 roku, pracując w Halle, opisał u trzech więźniów zespół znany dziś jako zespół Gansera. Był też autorem szeregu prac neuroanatomicznych. W 1882 roku szczegółowo opisał grupę neuronów śródmózgowia, znaną dziś jako wyspy Calleji^[6].

Lista prac

• Ueber die vordere Hirncommissur der Säugethiere^[7]. 1879
• Ueber die Anatomie des vorderen Hügels vom Corpus quadrigeminum. Archiv für Psychiatrie und Nervenkrankheiten 11, ss. 278–281, 1880
• Zur Anatomie der Katzenretina. Zeitschrift für vergleichende Augenheilkunde 1, s. 139, 1882
• Ueber die periphere und centrale Anordnung der Sehnervenfasern und über das Corpus bigeminum anterius^[8]. 1882
• Vergleichend-anatomische Studien über das Gehirn des Maulwurfs. Morphologisches Jahrbuch 7, ss. 591–725, 1882
• Wie lässt sich am besten der sogenannte eiserne Bestand für Truppen im Felde herstellen? Archiv für Hygiene 3, ss. 500–520, 1885
• Demonstration eines Kranken mit Aphasie und Hemianopsie.. Jahresbericht der Gesellschaft für Natur- und Heilkunde in Dresden 1887/1888, ss. 147–149, 1888
• Ueber einige Symptome der Hysterie und über die Beziehungen der Hysterie zum Alkoholismus. Jahresbericht der Gesellschaft für Natur- und Heilkunde in Dresden 1893/1894, ss. 119–133, 1894
• Über einen eigenartigen hysterischen Dämmerzustand^[9]. 1898
• Die neurasthenische Geistesstörung. W: Festschrift zur Feier des fünfzigjahrigen Bestehens des Stadtkrankenhauses zu Dresden-Friedrichstadt. Dresden: Baensch, 1899 ss. 81–89.
• Die Trunksucht – eine heilbare Krankheit. Vortrag, gehalten in der Jahresversammlung des sächsischen Landesverbandes gegen den Mißbrauch geistiger Getränke in Döbeln am 23. Juni 1901. Dresden, 1901
• Säuferwahnsinn. Allgemeine Zeitschrift für Psychiatrie 59, s. 542, 1902
• Zur Lehre vom hysterischen Dämmerzustande^[10]. 1904
• Zur Behandlung des Delirium tremens. Münchener Medizinische Wochenschrift 54, ss. 120–122, 1907
• Alkohol und Geisteskrankheiten. Vortrag, gehalten in dem vom sächsischen Landesverband gegen den Mißbrauch geistiger Getränke vom 3. bis 10. Juni 1908 veranstalteten wissenschaftlichen Kursus zur Erforschung der Alkoholfrage. Dresden, 1909
• Ueber Hysterie. Münchener Medizinische Wochenschrift 59, s. 48, 1912
• B. v. Gudden. W: Theodor Kirchhoff (Hrsg.): Deutsche Irrenärzte. Einzelbilder ihres Lebens und Wirkens. Band 2. Springer, Berlin 1924, s. 47.