Silnik w układzie X

Silnik w układzie X – silnik tłokowy zawierający dwa bloki silnika typu V leżące poziomo naprzeciwko siebie, a cylindry są osadzone na czterech brzegach, z centralnym wałem korbowym.

Silniki te z powodu dużej masy jednostkowej i skomplikowania nie są popularne i często przyrównywane do silnika gwiazdowego.

Silniki w układzie X stosowano zazwyczaj w epoce II wojny światowej. Przykłady takich silników:

prototypowy silnik X-8 Forda z lat 20 XX w., którego następcą został model Flathead^[1];
silnik X-16 Napier Cub z lat 20 XX w., napędzający prototypowy samolot Blackburn Cubaroo^[2];
prototypowy, chłodzony cieczą Daimler Benz DB 604^[3];
silnik X-24 Isotta-Fraschini Zeta R.C. 24/60, rozwijany dla myśliwca Caproni F6, nie ukończony^[4];
Rolls-Royce Vulture, oparty na dwóch silnikach Peregrine, rozwijany dla bombowca Avro Manchester i myśliwca Hawker Tornado^[2];
prototypowy silnik X-32 Hondy z lat 60 XX w. z przeznaczeniem do wyścigów Formuły 1, nie wszedł do produkcji.

Przypisy