Sokoli ząb

Sokoli ząb – termin odnoszący się do tępej struktury na dziobie u sokołów (Falconinae)^[1], ale również u kań (Milvus) i dzierzb (Lanidae)^[2].

Główny artykuł: Sokoły.

Rysunek przedstawiający głowę białozora (Falco rustricolis syn. Hierofalco islandus). Sokoli ząb oznaczony cyfrą 2

Struktura ta znajduje się na szczęce^[2]. Sokolemu zębowi natomiast odpowiada wcięcie na żuchwie^[2]. Służy przede wszystkim do chwytania zdobyczy i szybkiego jej uśmiercania poprzez łamanie kręgów szyjnych^[3][4][2], później ten przyrząd nie jest potrzebny (następuje „skubanie” ofiary^[5]). Cały mechanizm ogółem jest porównywany do cięcia nożycami^[2]. Sokoli ząb jest skuteczny do zabijania przeważnie małych ofiar jak np. gryzoni i innych drobnych ssaków lub małych i dużych ptaków (np. wróbli, skowronków, bażantów, gołębi^[5]) oraz ich piskląt^[6].

W porównaniu do jastrzębi i orłów, sokoły i dzierzby nie mają tak mocnych szponów, które mogłyby skutecznie uśmiercić zdobycz, a więc sokoli ząb zastępuje im to^[7].