Sole tlenowych kwasów chloru

Sole tlenowych kwasów chloru – organiczne i nieorganiczne związki chemiczne, sole 4 tlenowych kwasów chloru. Są silnymi utleniaczami, ogrzewane wobec reduktorów mogą rozkładać się wybuchowo. Są zwykle dobrze rozpuszczalne w wodzie. Wraz ze zwiększającą się wartościowością atomu centralnego zmniejszają się właściwości utleniające związku.

Ten artykuł dotyczy soli kwasów chlorowych. Zobacz też: inne znaczenia tego słowa.

Systematyka

Zestawienie soli tlenowych kwasów chloru

Wzór anionu	Nazwa systematyczna IUPAC (addytywna)	Nazwa półsystematyczna	Nazwa Stocka	Opis
ClO−	chlorydooksygeniany(1−)	podchloryny	chlorany(I)	Sole kwasu podchlorawego HClO, nietrwałe. Silne utleniacze. Stosowane do dezynfekcji i jako środki bielące.
ClO− 2	dioksydochlorany(1−)	chloryny	chlorany(III)	Sole kwasu chlorawego HClO 2. Trwalsze od podchlorynów, stosowane jako środki bielące.
ClO− 3	trioksydochlorany(1−)	chlorany	chlorany(V)	Sole kwasu chlorowego HClO 3. Słabsze utleniacze niż podchloryny i chloryny. Stosowane do wyrobu zapałek, fajerwerków i materiałów wybuchowych.
ClO− 4	tetraoksydochlorany(1−)	nadchlorany	chlorany(VII)	Sole kwasu nadchlorowego HClO 4. Najsłabsze utleniacze z całego szeregu chloranów, używane do wyrobu materiałów wybuchowych. Nadchloran potasu, rubidu, cezu i amonu to jedne z nielicznych słabo rozpuszczalnych soli zawierających te kationy.

Nazwy w systemie Stocka są stosowane w polskim szkolnictwie. IUPAC zaleca stosowanie nazw systematycznych, jednak akceptuje też nazwy półsystematyczne^[1].