Sominy

Sominy (kaszub. Sominë, niem. Sommin)^[3] – wieś kaszubska w Polsce, położona w województwie pomorskim, w powiecie bytowskim, w gminie Studzienice^[4][5], na Pojezierzu Bytowskim, na północnym brzegu jeziora Somińskiego na obrzeżach Zaborskiego Parku Krajobrazowego. Wieś jest siedzibą sołectwa Sominy, w którego skład wchodzą również Sominki (kasz. Sominczi 10 mieszkańców) i Koźlice.

Zobacz też: inne znaczenia.

Sominy

wieś
Kościół pw. MB Królowej Polski
Państwo	Polska
Województwo	pomorskie
Powiat	bytowski
Gmina	Studzienice
Liczba ludności	306
Strefa numeracyjna	59
Kod pocztowy	77-143[1]
Tablice rejestracyjne	GBY
SIMC	0751545
Położenie na mapie gminy Studzienice Sominy
Położenie na mapie Polski Sominy
Położenie na mapie województwa pomorskiego Sominy
Położenie na mapie powiatu bytowskiego Sominy
54°02′12″N 17°38′18″E[2]

Chata owczarza w Sominach

Stara wieś zamieszkana przez ludność kaszubską, która nadal posługuje się swoim językiem. Od 1918 do 8 maja 1945 Sominy były niemiecką miejscowością graniczną (granica z Polską przebiegała zachodnim krańcem wsi poprzez jezioro Dywańskie), ludność była wówczas narażona na prześladowania. Podczas II wojny światowej hitlerowcy wielu mieszkańców aresztowali i uwięzili w obozach koncentracyjnych^[6]. Znajduje się tu placówka Ochotniczej Straży Pożarnej. Dzisiejsze Sominy przekształcają się coraz szybciej w wieś letniskową. We wsi jest drewniany kościół i zagroda kaszubska z 1824 roku.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa słupskiego.

Miejscowość leży na północy kraju na Pojezierzu Kaszubskim w odległości 20 kilometrów od najbliższego miasta – Bytowa.

Integralne części wsi

Integralne części wsi Sominy^[4][5]

SIMC	Nazwa	Rodzaj
0751551	Koźlice	część wsi
0751568	Sominki	przysiółek

Zabytki

Według rejestru zabytków NID^[7] na listę zabytków wpisane są:

• drewniany kościół filialny pw. MB Królowej Polski z 1756, zbudowany przez budowniczego Westphala z Bytowa jako zbór ewangelicki. W 1783 świątynia została oszalowana w 1910 odnowiona, dobudowano wówczas zakrystię. Wieża o dwóch kondygnacjach, czteroboczna, hełm namiotowy, szpiczasty, kryty gontem, nr rej.: A-254 z 19.03.1960^[6]
• dom (chałupa) nr 19, 1 poł. XVIII w., nr rej.: A-840 z 9.11.1971
• dom nr 54, 1 poł. XIX w., nr rej.: 892 z 8.02.1975 (nie istnieje)
• drewniana stajnia w zagrodzie nr 17 z pocz. XIX w., nr rej.: A-477 z 16.04.1965^[8].
• budynek szkoły z XIX w.^[9]