Stanisław Dubisz

Stanisław Karol Dubisz (ur. 30 sierpnia 1949 w Kolbuszowej) – polski językoznawca.

Stanisław Dubisz

Stanisław Dubisz (2006)
Państwo działania	Polska
Data i miejsce urodzenia	30 sierpnia 1949 Kolbuszowa
Profesor doktor habilitowany nauk humanistycznych
Specjalność: językoznawstwo polonistyczne
Doktorat	1979
Habilitacja	19 listopada 1991 Uniwersytet Warszawski
Profesura	24 stycznia 1997
Profesor zwyczajny
Jednostka	Instytut Polonistyki Stosowanej Wydziału Polonistyki UW
Odznaczenia

Kariera naukowa

W 1972 ukończył studia. W 1979 uzyskał doktorat. Habilitował się w 1991 na podstawie pracy Archaizacja w XX-wiecznej polskiej powieści historycznej o średniowieczu. Od 1997 r. profesor nauk humanistycznych. Pracownik naukowy Uniwersytetu Warszawskiego (od 1990 r. kierownik Pracowni Językoznawstwa Stosowanego). Dziekan Wydziału Polonistyki Uniwersytetu Warszawskiego w latach 1996–2002 i 2005–2012.

Dubisz tworzy prace głównie z zakresu historii języka polskiego, stylistyki, współczesnej polszczyzny, gwar polskich. Wypromował dwadzieścioro doktorów, m.in. Halinę Karaś.

Członek Rady Języka Polskiego PAN, Towarzystwa Naukowego Warszawskiego, Polskiego Towarzystwa Językoznawczego oraz wiceprezes Towarzystwa Kultury Języka.

Odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi (1999)^[1].

Wybrane prace

• Stylizacja gwarowa w polskiej prozie trzydziestolecia powojennego (nurt ludowy w latach 1945–1975) (1986)
• Archaizacja w XX-wiecznej polskiej powieści historycznej o średniowieczu (1991)
• Język i polityka. Szkice z historii stylu retorycznego (1992)
• Gramatyka historyczna języka polskiego (1993, współautor; wspólnie z Krystyną Długosz-Kurczabową)
• Uniwersalny słownik języka polskiego tom 1-6 (2003, Wydawnictwo Naukowe PWN)