Stanisław Grolicki

Stanisław Grolicki, właśc. Stanisław Grolich (ur. 2 lutego 1892 w Krakowie^[1], zm. 1 lutego 1947 w Łodzi) – polski przedwojenny aktor teatralny i filmowy.

Stanisław Grolicki

Stanisław Grolicki z Ireną Krasnowiecką w filmie Dwie godziny
Imię i nazwisko	Stanisław Grolich
Data i miejsce urodzenia	2 lutego 1892 Kraków
Data i miejsce śmierci	1 lutego 1947 Łódź
Zawód	aktor

Stanisław Grolicki w filmie "Zdradzieckie serce"

Stanisław Grolicki podczas nagrywania filmu "Zdradzieckie serce". Zdjęcie z 1 lutego 1947, dnia śmierci Gorlickiego na zawał serca.

Życiorys

Kazimierz Junosza-Stępowski, Stanisław Grolicki i Włodzimierz Łoziński w scenie z filmu Znachor (źródło: Światowid 1/1939)

Syn Stanisława Julii z Tarczyńskich^[1]. Ukończył szkołę średnią w Wadowicach oraz akademię handlową w Wiedniu^[1]. Od 1914 służył w Legionach Polskich^[1].

Debiutował na deskach Teatru Ludowego w Krakowie w 1914 r. W okresie międzywojennym występował na deskach polskich teatrów Krakowa, Warszawy, Poznania, Torunia, Łodzi i Wilna. Podczas okupacji występował w Teatrze Komedia oraz w teatrzyku Na Antresoli. Tuż po wojnie do końca swoich dni występował w Teatrze Wojska Polskiego w Łodzi. Aktor zmarł 1 lutego 1947 r. podczas kręcenia zdjęć w atelier^[2].

Filmografia

1933 – Prokurator Alicja Horn 1934 – Córka generała Pankratowa, jako generał gubernator 1936 – Papa się żeni, jako redaktor 1936 – Pan Twardowski 1936 – Bohaterowie Sybiru 1936 – Wierna rzeka, jako dowódca powstańców 1937 – Ty, co w Ostrej świecisz Bramie 1937 – Płomienne serca 1937 – Halka, jako Damazy 1937 – Znachor, jako młynarz Prokop 1937 – Ułan księcia Józefa, jako pułkownik 1938 – Za zasłoną, jako lekarz

1938 – Profesor Wilczur, jako Prokop 1938 – Florian, jako komendant Fischer 1938 – Strachy 1939 – Trzy serca, jako dozorca 1939 – Włóczęgi, jako dziadek Gałecki 1939 – U kresu drogi 1939 – Biały Murzyn, jako profesor Sawicki 1939 – Nad Niemnem 1939/1940 – Żołnierz królowej Madagaskaru 1939/1941 – Przez łzy do szczęścia, jako profesor Dobrzyński 1939/1942 – Testament profesora Wilczura 1946 – Dwie godziny, jako barman w "Kolorowej" 1947 – Zdradzieckie serce