Stanisław Mieczyński

Stanisław Wiktor Mieczyński (ur. 3 lutego 1842 w Trojanowie, zm. 25 maja 1910 w Warszawie) – polski nauczyciel, tłumacz, encyklopedysta, działacz patriotyczny^[1] .

Stanisław Wiktor Mieczyński

Data i miejsce urodzenia	3 lutego 1842 Trojanów
Data i miejsce śmierci	25 maja 1910 Warszawa
Zawód, zajęcie	nauczyciel, tłumacz, encyklopedysta

Życiorys

W latach 1876–1895 wykładał język polski w Szkole Handlowej im. Leopolda Kronenberga w Warszawie^[2]. Po wyrzuceniu z uczelni za działalność patriotyczną został wykładowcą Uniwersytetu Latającego. Za złożenie bukietu fiołków w rocznicę Konstytucji 3 maja aresztowany przez tajną policję rosyjską i wysłany na trzyletnią zsyłkę do Odessy^[1] [3] .

Publicystyka i pisarstwo

Był encyklopedystą, sekretarzem redakcji „Encyklopedii wychowawczej” oraz współredaktorem drugiej edycji „Encyklopedii Powszechnej" Orgelbranda z 1872^[4] . Uprawiał także publicystykę z zakresu pedagogiki oraz dydaktyki zamieszczając swoje artykuły w „Przeglądzie Pedagogicznym”, „Roczniku Pedagogicznym”, „Ateneum”, „Poradniku dla Samouków” i innych. Był członkiem redakcji oraz współautorem pierwszego tomu monografii zbiorowej poświęconej Szkole Głównej Warszawskiej „Wydział Filologiczno-Historyczny”^[1] .

Był tłumaczem, który na zesłaniu przetłumaczył na język polski kilka dzieł z języka niemieckiego:

• Hellada i Roma, tłum. E. Guhla i W Konera (1896),
• Odrodzenie i humanizm we Włoszech, tłum. L. Geigera, (1896),
• Dzieje Polski, tłum. J. Caro (1897-1900)