Stary Gostyń

Stary Gostyń (niem. Alt Gostyn) – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie gostyńskim, w gminie Gostyń.

Stary Gostyń

wieś
Kościół św. Marcina z Tours w Starym Gostyniu
Państwo	Polska
Województwo	wielkopolskie
Powiat	gostyński
Gmina	Gostyń
Liczba ludności (2006)	440
Strefa numeracyjna	65
Kod pocztowy	63-800[1]
Tablice rejestracyjne	PGS
SIMC	0369969
Położenie na mapie gminy Gostyń Stary Gostyń
Położenie na mapie Polski Stary Gostyń
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego Stary Gostyń
Położenie na mapie powiatu gostyńskiego Stary Gostyń
51°54′10″N 16°57′25″E[2]

Historia

Fragment centrum wsi

Do czasu lokowania w jej pobliżu przez księcia wielkopolskiego Przemysła II miasta Gostynia 1 kwietnia 1278, wieś ta zwana była po prostu Gostyniem. Pierwsze wzmianki o wsi pochodzą z roku 1301. Wieś należała do rodu Awdańców, a później Łodziów. Od roku 1301 do połowy XIX wieku wieś należała do proboszczów parafii starogostyńskiej, którymi zostawali zakonnicy benedyktyńscy z Lubinia. Wieś duchowna Gostyń Stary, pod koniec XVI wieku leżała w powiecie kościańskim województwa poznańskiego^[3].

W okresie Wielkiego Księstwa Poznańskiego (1815-1848) miejscowość wzmiankowana jako Gostyń Stary należała do wsi większych w ówczesnym pruskim powiecie Kröben (krobskim) w rejencji poznańskiej^[4]. Gostyń Stary należał do okręgu gostyńskiego tego powiatu i stanowił odrębny majątek, którego właścicielami byli wówczas (1846) księża filipini^[4]. Według spisu urzędowego z 1837 roku wieś liczyła 202 mieszkańców, którzy zamieszkiwali 21 dymów (domostw)^[4].

Wieś rycerska, własność spadkobierców rodziny Potworowskich, położona była w 1909 roku w powiecie gostyńskim rejencji poznańskiej w Wielkim Księstwie Poznańskim^[5].

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa leszczyńskiego.

W odległości 0,5 km w kierunku północnym położony jest rezerwat przyrody - Torfowisko źródliskowe w Gostyniu Starym.

Bibliografia

• Ks.dr Ludwik Sobkowski, dr Ludwik Krotoski, Stary Gostyń. Monografia. Poznań,1938.^[6]
• Katalog zabytków sztuki w Polsce. Tom V.Województwo poznańskie. Zeszyt 4. Powiat Gostyński.Inwent. przeprowadziła Z. Białłowicz-Krygierowa. Warszawa, Instytut Sztuki P.A.N.,1961.^[7]
• Z. Perzanowski, Opactwo benedyktyńskie w Lubiniu. Ossolineum, 1978.
• Kodeks Dyplomatyczny Wielkopolski. Seria nowa, zeszyt 1. Dokumenty opactwa benedyktynów w Lubiniu z XIII - XV wieku. Opracował i wydał Zbigniew Perzanowski. Warszawa - Poznań, PWN, 1975.
• H. Musielak, Związki Polski z krajem nadmozańskim (Leodium) i Północną Francją w Średniowieczu. Głos Katolicki. Paryż, nr 20 (1224), 19 maja 1985.