Suity na wiolonczelę solo J.S. Bacha

Suity na wiolonczelę solo J.S. Bacha (wł. 6 Suites a Violoncello Solo senza Basso^[1], BWV 1007–1012^[2]) – cykl sześciu suit Johanna Sebastiana Bacha (BWV 1007–1012) przeznaczonych na wiolonczelę solo. Zostały prawdopodobnie skomponowane w latach 1717–1723^[3] na dworze księcia Leopolda w Köthen^[4], być może na potrzeby tamtejszych wiolonczelistów, Lignikego lub Abela^[5].

Suity na wiolonczelę solo

6 Suites a Violoncello Solo senza Basso

Pierwsza strona manuskryptu Anny Bach (suita nr 1, G-dur)
Kompozytor	Johann Sebastian Bach
Forma muzyczna	suita
Czas powstania	1717–1723
Miejsce powstania	Köthen

Historia

Nie zachował się żaden rękopis autografu. Najstarszym źródłem jest kopia wykonana przez Johanna Petera Kellnera^[6] oraz kopia autorstwa żony Bacha Anny Magdaleny Bach, powstała prawdopodobnie w latach 1727-1731^[7].

Lista suit

1. Suita nr 1, G-dur, BWV 1007
2. Suita nr 2, d-moll, BWV 1008
3. Suita nr 3, C-dur, BWV 1009
4. Suita nr 4, Es-dur, BWV 1010
5. Suita nr 5, c-moll, BWV 1011
6. Suita nr 6, D-dur, BWV 1012

Budowa

Przez długi czas uważano, że Suita nr 6 jest przeznaczona dla pięciostrunnego instrumentu^[8], z kolei w rękopisie Suity nr 5 autorstwa Anny Magdaleny Bach pojawiła się adnotacja o konieczności innego nastrojenia instrumentu (skordatura)^[9]. Każdą suitę otwiera swobodne formalnie preludium^[5]. Przeważa monodia, której wewnętrzna struktura buduje sugerowaną słuchaczowi harmonię kontrapunktową^[10].