Szósty Kneset

Szósty Kneset – szósta kadencja parlamentu Izraela odbywająca się w latach 1965–1969.

Wybory odbyły się 1 listopada 1965, a pierwsze posiedzenie parlamentu miało miejsce 22 listopada 1965.

Osobny artykuł: Wybory parlamentarne w Izraelu w 1965 roku.

Posłowie

Posłowie wybrani w wyborach^[1]:

Partia	Posłowie
Koalicja Pracy	Jigal Allon, Szulammit Alloni, Mosze Aram, Zalman Aran, Mosze Baram, Re’uwen Barkat, Aharon Becker, Mordechaj Bibi, Awraham Biton, Mosze Karmel, Gawri’el Kohen, Menachem Kohen, Cewi Dinstein, Abba Eban, Arje Eli’aw, Lewi Eszkol, Josef Fischer, Jisra’el Galili, Chajjim Gewati, Akiwa Gowrin, Dawid Hakohen, Rut Haktin, Aszer Chasin, Jisra’el Kargman, Kadisz Luz, Golda Meir, Mordechaj Namir, Dewora Necer, Mordechaj Ofer, Baruch Azanja, Dawid Petel, Dow Sadan, Pinchas Sapir, Mosze Sardines, Elijjahu Sason, Bechor-Szalom Szitrit, Ze’ew Szerf, Szemu’el Szoresz, Rachel Cabari, Ze’ew Cur, Aharon Uzan, Aharon Jadlin, Jisra’el Jeszajahu, Chajjim Josef Cadok, Mordechaj Zar
Gahal	Zalman Abramow, Binjamin Awni’el, Jochanan Bader, Menachem Begin, Arje Ben Eli’ezer, Chajjim Kohen-Meguri, Aharon Goldstein, Jicchak Klinghoffer, Josef Kremerman, Chajjim Landau, Elijjahu Meridor, Ja’akow Meridor, Szelomo Perlstein, Ester Razi’el-Na’or, Elimelech Rimalt, Josef Sapir, Josef Serlin, Josef Szofman, Eli’ezer Szostak, Mordechaj-Chajjim Sztern, Josef Tamir, Szemu’el Tamir, Awraham Ti’ar, Baruch Uzzi’el, Menachem Jedid, Cewi Zimmerman
Narodowa Partia Religijna	Szelomo-Jisra’el Ben-Me’ir, Josef Burg, Micha’el Chazani, Szabbetaj Don-Jichja, Danijjel-Jicchak Lewi, Jicchak Refa’el, Towa Sanhedraj, Binjamin Szachor, Chajjim Mosze Szapira, Mosze Unna, Zerach Warhaftig
Rafi	Josef Almogi, Dawid Ben Gurion, Mordechaj Ben-Porat, Mosze Dajan, Matilda Guez, Icchak Nawon, Szimon Peres, Jizhar Smilanski, Mordechaj Surkis, Cewi Cur
Mapam	Re’uwen Arazi, Ja’akow Chazzan, Abd el-Aziz az-Zubi, Natan Peled, Szelomo Rosen, Wiktor Szem-Tow, Emma Talmi, Me’ir Ja’ari
Niezależni Liberałowie	Gidon Hausner, Mosze Kol, Pinchas Rosen, Jehuda Sza’ari, Jizhar Harari
Agudat Israel	Szelomo-Ja’akow Gross, Izaak Meir Lewin, Szelomo Lorincz, Menachem Porusz
Rakach	Emil Habibi, Taufik Tubi, Me’ir Wilner
Postęp i Rozwój	Sajf ad-Din az-Zubi, Iljas Nachla
Po’alej Agudat Jisra’el	Kalman Kahana, Ja’akow Kac
Współpraca i Braterstwo	Dijab Obejd, Dżabr Mu’addi
Meri	Uri Awneri
Maki	Szemu’el Mikunis

Zmiany

Zmiany w trakcie kadencji^[1]:

Następca	Poprzednik	Partia	Data
Faridża Zu’arec	Szabbetaj Don-Jichja	Narodowa Partia Religijna	1 grudnia 1965
Amos Degani	Cewi Cur	Rafi	8 grudnia 1965
Jicchak Golan	Mosze Kol	Niezależni Liberałowie	11 stycznia 1966
Mosze Wertman	Mosze Karmel	Koalicja Pracy	17 stycznia 1966
Szoszanna Arbeli-Almozlino	Chajjim Gewati	Koalicja Pracy	17 stycznia 1966
Szelomo Kohen-Cidon	Elijjahu Meridor	Gahal	16 października 1966
Amnon Lin	Bechor-Szalom Szitrit	Koalicja Pracy	28 stycznia 1967
Arje Bahir	Jizhar Smilanski	Rafi	20 lutego 1967
Awraham Werdiger	Ja’akow Kac	Po’alej Agudat Jisra’el	21 grudnia 1967
Dawid Golomb	Dow Sadan	Partia Pracy	9 grudnia 1968
Nissim Eliad	Pinchas Rosen	Niezależni Liberałowie	23 grudnia 1968
Ari Ankorjon	Lewi Eszkol	Koalicja Pracy	26 lutego 1969

Historia

Najważniejszym wydarzeniem była wojna sześciodniowa. Obrady parlamentarne dotyczyły przebiegu wojny i jej rezultatów. Równocześnie dyskutowano kwestię ogłoszenia przez Radę Bezpieczeństwa ONZ rezolucji nr 242, związanej z terenami zajętymi przez izraelską armię.

Po zakończeniu się walk, premier Lewi Eszkol ogłosił zjednoczenie Jerozolimy, a Kneset rozpoczął procedury prawne związane z utworzeniem władz miejskich, zgodnie z izraelskim systemem prawa i jurysdykcji.

Wojna sześciodniowa i jej rezultaty miały poważny wpływ na pozycję Izraela na arenie międzynarodowej. Francja – która była głównym dostawcą sprzętu wojskowego dla Izraela – nałożyła militarne embargo i Izrael mógł polegać wyłącznie na dostawach wojskowych ze Stanów Zjednoczonych. Wszystkie kraje bloku wschodniego – poza Rumunią – zerwały stosunki dyplomatyczne z Izraelem.

Po powstaniu Organizacji Wyzwolenia Palestyny w jej nowej strukturze organizacyjnej, w 1968 rozpoczęła się fala terroru. Jako pierwszy w październiku 1968 został porwany do Algierii samolot El-Al.

Szósty Kneset był pierwszym, w którym wyraźnie wykrystalizowały się dwa główne bloki polityczne: Gahal (w skład którego wchodził Herut i Partia Liberalna) i Koalicja Pracy (które obejmowała Mapai i Achdut ha-Awoda, a następnie w swojej drugiej postaci Mapai, Achdut ha-Awoda, Rafi i Mapam).

W połowie 1966 parlament często zajmował się załamaniem koniunktury na izraelskim rynku. Religijne ugrupowania podniosły kwestię transplantacji organów. Pod obrady Knesetu trafiły także problemy z przedstawicielami samorządu lokalnego, którzy zmieniali przynależność partyjną w zależności od korzyści materialnych.

W 1966 w Izraelu uruchomiono czarno-białą telewizję.

Trzynasty rząd (1966-1969)

Trzynasty rząd został sformowany przez Lewiego Eszkola w dniu 12 stycznia 1966.

Premier zmarł 26 lutego 1969, w wyniku czego nastąpiło rozwiązanie rządu.

Czternasty rząd (1969)

Czternasty rząd został sformowany przez Goldę Meir 17 marca 1969.

Rząd sprawował swoje obowiązki do czasu nowych wyborów i sformowania nowego rządu.

Zobacz też

• Partie polityczne w Izraelu
• ustrój polityczny Izraela