Szczelność

W różnych dziedzinach funkcjonują różne (podobne) definicje szczelności.

Szczelność w budownictwie – to właściwość fizyczna materiałów budowlanych, która określa jaka część objętości badanego materiału zajmuje materiał bez porów. Szczelność wyraża się wzorem:

${\displaystyle Sz={\frac {\rho _{\text{o}}}{\rho }}100\%,}$

gdzie:

• ${\displaystyle \rho _{\text{o}}}$ – gęstość objętościowa [kg/m³] badanego materiału, tzn. gęstość „z porami”,
• ${\displaystyle \rho }$ – gęstość [kg/m³] materiału bez porów.

Szczelność w geotechnice, w postaci określonej przez normę PN-B-06714-01:1989^[1] – to stosunek gęstości objętościowej kruszywa do gęstości (gęstości właściwej szkieletu gruntowego) kruszywa.

Szczelność (lub warunek szczelności) funkcjonuje również powszechnie w drogownictwie itp. jako parametr określony przez normy PN-S-06102:1997 i PN-S-96023:1984^[2] jako iloraz

${\displaystyle {\frac {D_{15}}{d_{85}}},}$

gdzie:

• ${\displaystyle D_{15}}$ – wymiary oczek sita, przez które przechodzi 15% ziaren warstwy podbudowy lub warstwy odsączającej (inaczej średnica zastępcza),
• ${\displaystyle d_{85}}$ – wymiary oczek sita, przez które przechodzi 85% ziaren gruntu podłoża.

Zobacz też

• właściwości fizyczne materiałów budowlanych