Szukacz[a] – nieistniejąca polska wyszukiwarka internetowa[1], funkcjonująca w latach 2001—2011. Została oparta w całości na polskim, autorskim rozwiązaniu programowym. Stworzona i uruchomiona za sprawą wydawnictwa Prószyński i S-ka przy osobistym zaangażowaniu Mieczysława Prószyńskiego. Prace związane z przygotowaniem do uruchomienia trwały od 1999 r. Uruchomiona we wrześniu 2001 r. Od początku dedykowana była do indeksowania i wyszukiwania dokumentów w języku polskim, chociaż do indeksu dodawane były również dokumenty spoza domen „.pl”. Składała się z dwóch modułów: robota indeksującego i modułu wyszukiwania[2].
Historia
Prace nad tym projektem zaczęły się dwa lata wcześniej, w połowie 1999 r. W wersji usługi internetowej serwis ruszył z początkiem września 2001 r.[3] Większość wyszukiwarek w tamtym czasie ( Google, AltaVista, Yahoo) nie działała najlepiej w językach, które używają znaków diakrytycznych. W skrajnych przypadkach jak w przypadku wyszukiwarki Metacrawler wyniki w polskich słowach były pozbawione wszelkich znaków diakrytycznych. Wyszukiwarki wykazywały także niewielką świadomość zawiłości gramatyki języka polskiego. Rozwiązaniem tych problemów miało być uruchomienie wyszukiwarki Szukacz, która uwzględnia analizę morfologiczną. Wyszukiwarki w Polsce, które starały się być świadome morfologii, były już rozwijane, jednak napotkały trudności, ponieważ wyszukiwanie dawało zbyt wiele wyników i było zbyt wolne. Szukacz, podobnie jak inne analizatory morfologiczne, zwracał lematy a odpowiedź była relatywnie szybka[4]. Wśród wszystkich wyszukiwarek tych, które w tamtym czasie obsługiwały język polski było tylko 12 pozycji, przy czym były to tylko 3 silniki wyszukiwania: netsprint, google i szukacz, uruchomione właśnie w tych 12 serwisach[5]. Według badań Arkadiusza Podlaskiego, wyszukiwarka Szukacz wśród tych, które obsługiwały język polski, zajęła drugie miejsce pod względem uzyskiwanych odpowiedzi. Uplasowała się zaraz za Google, pomimo dużo skromniejszego indeksu zasobów[5]. W 2006 r. w indeksie wyszukiwarki znajdowało się 26 milionów dokumentów z 524 000 stron w języku polskim a w Google w tym samym czasie około 500 razy więcej[4]. W szczycie swojego rozwoju, pod koniec 2007 roku, Szukacz odpowiadał ze 115 milionów dokumentów w języku polskim pochodzących z miliona witryn (kolekcja „Polska”). Do połowy 2007 roku odpowiadał także z 45 milionów wyselekcjonowanych dokumentów w języku angielskim pochodzących z 2 milionów witryn (kolekcja „Świat” (tylko 4 procent pytań było skierowane do tej kolekcji)[3]. Pomimo lepszych wyników niż większość polskojęzycznych wyszukiwarek (Netsprint, Gooru) był odpowiedzialny tylko za 0.4% wyszukiwań[5].
Indeksy wykorzystywane do odpowiadania na pytania zadawane Szukaczowi były rozlokowane na 23 twardych dyskach, zamontowanych w 4 serwerach. Ten zestaw był zduplikowany na kolejnych 4 serwerach. W sumie cały system odpowiadający mieścił się na 10 serwerach. Kolejne trzy serwery służyły do zbierania danych i ich przetwarzania w postać indeksów[3].
Wyszukiwarka została zamknięta 1 listopada 2011 roku[3]. Od tego czasu pod adresem serwisu dostępna jest tylko usługa mapowa.
Funkcje
Najważniejszą funkcjonalnością szukacza była poprawna obsługa polskojęzycznych dokumentów. Można było wybrać jeden z trzech sposobów traktowania polskiej zawartości dokumentów: z polskimi znakami i polską fleksją, z polskimi znakami lecz bez polskiej fleksji, bez polskich znaków i bez. Funkcjonalności te były możliwe do osiągnięcia dzięki wykorzystywaniu tezaurusa dla języka polskiego oraz algorytmów rozpoznawania odmian słów w języku polskim[6]. Wyszukiwanie z odmianą wyrazów wyróżniało go spośród całego rynku polskojęzycznych wyszukiwarek, bo oferował tę funkcję jako jedyny[5]. Inną unikalną funkcją wyszukiwarki w tamtym czasie było pokazywanie daty ostatniej modyfikacji dokumentu (nie mylić z datą ostatniego indeksowania)[7]. W przeciwieństwie do konkurencji oferował jeden z mniejszych wyborów filtrów i kwalifikatorów (tylko AND, OR i site)[5]. W 2005 r. Szukacz zintegrował wyszukiwarkę z lokalizatorem, by użytkownik miał możliwość wyszukiwania adresu bezpośrednio w tym samym serwisie. Dostawcą usługi map był serwis Targeo i Automapa. Szukacz dzięki temu zyskał dostęp do bazy 43 tys. miejscowości oraz 98 tys. ulic w 690 miastach[8][9][10]. Za sprawą Targeo do map trafiły także opisy miejsc pochodzące z Wikipedii[11].
Uwagi
- „Szukaczem” jest nazywana również część teleskopów optycznych – dodatkowa lunetka wizualna, umożliwiająca odszukanie i wstępną identyfikację badanego obiektu; Szukacze. [w:] www deltaoptical.pl [on-line]. [dostęp 2012-08-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-07-28)]. (pol.).
Przypisy
Linki zewnętrzne
Wikiwand in your browser!
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Every time you click a link to Wikipedia, Wiktionary or Wikiquote in your browser's search results, it will show the modern Wikiwand interface.
Wikiwand extension is a five stars, simple, with minimum permission required to keep your browsing private, safe and transparent.
