Tadeusz Zagórski

Tadeusz Zygmunt Zagórski h. Ostoja (ur. 25 maja 1891 we Lwowie, zm. 23 grudnia 1969 tamże) – polski sportowiec, działacz sportowy, bankowiec.

Tadeusz Zagórski

Data i miejsce urodzenia	25 maja 1891 Lwów
Data i miejsce śmierci	23 grudnia 1969 Lwów
Miejsce spoczynku	Cmentarz Łyczakowski we Lwowie
Zawód, zajęcie	bankowiec, działacz sportowy
Odznaczenia

Grób Tadeusza Zagórskiego

Życiorys

Urodził się 25 maja 1891 we Lwowie^[1]. Legitymował się herbem szlacheckim Ostoja^[2]. Ukończył studia w Wyższej Szkole Handlu Zagranicznego w Wiedniu^[1]. Pracował w bankowości^[1].

W młodości był wszechstronnym sportowcem, uprawiał piłkę nożną, lekkoatletykę, zapasy, kajakarstwo, łyżwiarstwo, narciarstwo, strzelectwo^[1]. Był piłkarzem, hokeistą i działaczem sportowym w klubie Lechia Lwów^[1], W okresie II Rzeczypospolitej był skarbnikiem i wiceprezesem Lwowskiego Okręgowego Związku Piłki Nożnej^[1]. Pełnił stanowisko prezesa Okręgowego Związku Hokeja na Lodzie we Lwowie od 1930 do 1939 oraz był przewodniczącym komisji rewizyjnej Polskiego Związku Hokeja na Lodzie w okresie dwóch lat^[1][3].

Był oficerem^[4]. Zawodowo pracował jako kasjer w spółce akcyjnej Gazolina^[4]. Na początku lat 30. był członkiem zarządu głównego Związku Zawodowego Pracowników Bankowych^[5]. Przed 1939 był dyrektorem Banku Naftowego we Lwowie^[3].

Po wybuchu II wojny światowej był uważany za zaginionego^[3][4]. Został aresztowany przez sowietów i wywieziony w głąb ZSRR^[4]. Zmarł 23 grudnia 1969 we Lwowie^[1]. Został pochowany na Cmentarzu Łyczakowskim we Lwowie^[2].

Był żonaty, miał syna Jacka (ur. ok. 1924 we Lwowie), po wojnie żyjący na emigracji w Australii^[1].

Odznaczenia i wyróżnienia

• Złoty Krzyż Zasługi (1939)^[1]
• Srebrny Krzyż Zasługi (17 stycznia 1939)^[6]
• Nagroda im. Marszałka Józefa Piłsudskiego^[1]