Tarczka (broń biała)

Tarczka – element rozbudowanej osłony rękojeści w broni białej, w postaci płytki, często lekko wklęsłej zapewniającej dodatkową ochronę dłoni użytkownika w trakcie walki^[1].

Szpada wyposażona w dwie symetryczne tarczki

Tarczki mogą być umocowane zarówno poziomo (patrząc z na broń wiszącą pionowo w dół), jak i pionowo. Może wchodzić w skład jelca lub też stanowić samodzielny jelec (tzw. jelec tarczkowy; przykładem jelców tarczkowych są tsuby mieczy japońskich)^[2]

Tarczki przybierają zróżnicowane formy: koła, owalu lub kształtów wysoce ozdobnych (często są też bogato zdobione)^[2]. Element szczególnie popularny w szpadach i niektórych typach rapierów (pappenheimer). Tarczki mogą być zwrócone stroną wklęsłą zarówno w kierunku rękojeści, jak i sztychu. W tym drugim przypadku mogą pełnić funkcję analogiczną do taszki, chroniąc wlot pochwy przed dostawaniem się do niej wody i zanieczyszczeń^[1].

• 
  Tarczka jako samodzielny jelec na przykładzie sztyletu tarczkowego
• 
  Tsuba – jelec tarczkowy broni japońskiej
• 
  Jelec z tarczką poziomą
• 
  Jelec z dwoma tarczkami pionowymi
• 
  Duża tarczka pionowa jako rozbudowana ochrona dłoni

Zobacz też

Zobacz hasło tarczka w Wikisłowniku

• kabłąk
• obłęk
• furdyment