Najlepsze pytania
Chronologia
Czat
Perspektywa

Teffi

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Teffi
Remove ads

Teffi (właśc. Nadieżdża Aleksandrowna Buczyńska, de domo Łochwicka, ur. 21 maja 1872 w Sankt Petersburgu, zm. 6 października 1952 w Paryżu)[1] – rosyjska prozatorka, poetka, felietonistka, autorka sztuk teatralnych, wspomnień podróżniczych, eseistka.

Szybkie fakty Data i miejsce urodzenia, Data i miejsce śmierci ...
Remove ads

Życiorys

Podsumowanie
Perspektywa

Jej ojciec, Aleksandr Łochwicki był profesorem kryminalistyki, sławnym z błyskotliwości – wiele z jego żartów stało się popularnymi powiedzeniami. W jej domu rodzinnym ceniono literaturę, matka była wielką miłośniczką poezji[2]. Starszy brat, Nikołaj Łochwicki (1867–1933), wybrał karierę wojskową, był generałem porucznikiem armii Imperium Rosyjskiego, walczył we Francji, był dowódcą armii w oddziałach adm. A. Kołczaka[3]. Starsza siostra Teffi, Mira Łochwicka(inne języki) (1869–1905), została popularną poetką[4]. Młodsza siostra, Warwara, publikowała krótkie szkice pod pseudonimem Miurgit, druga, Elena, była autorką wystawianych sztuk teatralnych[2].

Jej mężem był polski arystokrata, absolwent prawa na Uniwersytecie Petersburskim, Władysław Buczyński. Nadieżda miała z nim trójkę dzieci: Walerię (ur. 1892), Jana i Elenę. W 1900 roku odeszła od męża, aby zajmować się swoją karierą literacką w Petersburgu[5]

Debiutowała na łamach czasopism w 1901 roku, pod panieńskim nazwiskiem. Krótko później zaczęła używać pseudonimu Teffi[5]. Współpracowała z pismami „Satyrikon” i „Nowyj Satyrikon” (od 1908), zdobywając ogromną popularność[1]. Wiele czasopism zapraszało ją do współpracy, a jej sztuki wystawiano w teatrach i kabaretach[5]. Jej pierwsza książka, Siedm ogni ukazała się w 1910, w tym samym roku opublikowała tom opowiadań i tekstów humorystycznych[4]. Teffi była tak popularna, że jej powiedzenia weszły do powszechnego użytku, a jej pseudonimem nazwano perfumy i słodycze[5].

Po rewolucji październikowej opuściła Rosję – udała się na Krym, a następnie w 1919 do Konstantynopola, skąd wyjechała do Paryża[1]. W okresie emigracyjnym współpracowała z najlepszymi rosyjskimi czasopismami emigracyjnymi, tworzyła pierwszy rosyjski salon literacki w stolicy Francji i brała czynny udział w życiu kulturalnym[5]. W opowiadaniach z tego okresu zajmowała się głównie opisywaniem losu Rosjan na emigracji. W 1921 opublikowała zbiór Czornyj irys, a rok później Tak żyli[1]. Została pochowana, tak jak brat Nikołaj, na cmentarzu prawosławnym w Sainte-Geneviève-des-Bois[6].

Remove ads

Wybrane publikacje

  • Opowiadania humorystyczne (1910)
  • I stało się tak (1912)
  • Dym bez ognia (1914)
  • Miniatury i monologi (1915)
  • Martwe zwierzę (1916)
  • Dzień wieczorny (1924)
  • Na obczyźnie (1927)
  • Tango śmierci (1927)
  • Księga czerwiec (1931)
  • Powieść awanturnicza (1931)
  • Wszystko o miłości (1946)

Przypisy

Loading related searches...

Wikiwand - on

Seamless Wikipedia browsing. On steroids.

Remove ads