Telegraf bezprzewodowy

Telegraf bezprzewodowy – radiowe urządzenie nadawczo-odbiorcze, pozwalające na odległość przekazać sygnały radiowe kodem Morse’a. Telegraf „bez drutu” został zbudowany w oparciu o nadajnik i odbiornik Marconiego w roku 1903 przez Juliana Ochorowicza, wynalazcę i konstruktora,^{[potrzebny przypis]} a wykorzystany do nadania sygnałów wzywających na pomoc po raz pierwszy przez transatlantyk RMS Republic w styczniu 1906 roku.

Ten artykuł dotyczy urządzenia radiowego. Zobacz też: inne znaczenia słowa Telegraf.

Samorejestrujący odbiornik telegrafu bezprzewodowego z roku 1903

Bibliografia

• Witold J. Urbanowicz: Transatlantyki: Zarys ich dziejów i techniki. Gdańsk: Wydawnictwo Morskie, 1977. Brak numerów stron w książce

Kontrola autorytatywna (telegrafia):

• NKC: ph116013, ph114138

Encyklopedie internetowe:

• Britannica: technology/wireless-telegraphy, technology/radiotelegraphy
• Universalis: marconi-et-la-telegraphie-sans-fil