Thomas O’Shea

Thomas O’Shea SM (ur. 13 marca 1870 w San Francisco, zm. 9 maja 1954 w Wellington) – nowozelandzki duchowny rzymskokatolicki irlandzkiego pochodzenia, marista, arcybiskup wellingtoński.

Thomas O’Shea

Arcybiskup
Kraj działania	Nowa Zelandia
Data i miejsce urodzenia	13 marca 1870 San Francisco
Data i miejsce śmierci	9 maja 1954 Wellington
Koadiutor arcybiskupa wellingtońskiego
Okres sprawowania	1913–1935
Arcybiskup wellingtoński
Okres sprawowania	1935–1954
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Inkardynacja	maryści
Śluby zakonne	1891
Prezbiterat	3 grudnia 1893
Nominacja biskupia	9 maja 1913
Sakra biskupia	17 sierpnia 1913

Sukcesja apostolska

Data konsekracji	17 sierpnia 1913
Konsekrator	Francis Redwood SM
Współkonsekratorzy	Michael Verdon, Henry William Cleary
Konsekrowani biskupi Joseph Darnand SM 1920 Jean-Marie Aubin SM 1935 Hugh John O'Neill 1943
Współkonsekrowani biskupi Peter McKeefry 1947

Biografia

Młodość i prezbiteriat

Obaj rodzice Thomasa O’Shea urodzili się w Irlandii i wyemigrowali do Nowej Zelandii, gdzie się pobrali. Następnie wyjechali do Stanów Zjednoczonych, gdzie 13 marca 1870 w San Francisco urodził się Thomas. Rodzina wkrótce powróciła do Nowej Zelandii. Po ukończeniu St Patrick's College w Wellington Thomas O’Shea wstąpił do seminarium maristów w Meeanee. W 1891 złożył śluby zakonne. 3 grudnia 1893 z rąk biskupa Christchurch Johna Josepha Grimesa otrzymał święcenia prezbiteriatu i został kapłanem Towarzystwa Maryi (marystów).

W latach 1894–1896 uczył filozofii w seminarium. Później pracował w parafii Wellington. W 1907 został mianowany wikariuszem generalnym archidiecezji wellingtońskiej.

Episkopat

9 maja 1913 papież Pius X mianował go koadiutorem arcybiskupa wellingtońskiego oraz arcybiskupem tytularnym Gortyny. 17 sierpnia 1913 przyjął sakrę biskupią z rąk arcybiskupa wellingtońskiego Francisa Redwooda SM. Współkonsekratorami byli biskup dunediński Michael Verdon oraz biskup aucklandzki Henry William Cleary. 3 stycznia 1935, po śmierci poprzednika, został arcybiskupem wellingtońskim.

Abp O’Shea był zaangażowany w sprawy edukacji katolickiej. Od 1912 przewodniczył Wellington Catholic Education Trust Board, która od 1929 zapewniała bezpłatne nauczanie w katolickich szkołach podstawowych w mieście. Wyrażał troskę o sprawiedliwość społeczną. W 1936 powołał Kościelną Komisję Muzyki do promowania muzyki liturgicznej zgodnie z ostatnimi zaleceniami Watykanu. Zrezygnował z publicznej celebracji swojego srebrnego jubileuszu biskupstwa w 1938.

Abp O'Shea postrzegał komunizm i niereligijność jako realne zagrożenie dla katolicyzmu i społeczeństwa w przeciwieństwie do protestantyzmu, o którego utracie znaczenia był przekonany. Dlatego też uważał, że Kościół katolicki powinien w sprawach publicznych współpracować z protestantami, co sam czynił. W 1941, po utworzeniu New Zealand Inter-Church Council on Public Affairs, wyznaczył do niej przedstawicieli katolickich. Cieszył się szacunkiem czołowych polityków. Szczególnie związany był z Partią Pracy i z premierem Peterem Fraserem. Był również popularny wśród społeczeństwa.

Podczas pontyfikatu abpa O'Shea zakończyła się tradycyjna zależność archidiecezji od Towarzystwa Maryi, a arcybiskupstwo zaczęło opierać się na duchowieństwie diecezjalnym.

Od połowy lat 40. abp O'Shea coraz bardziej cierpiał z powodu podeszłego wieku, aż stał się niezdolny do wypełnienia obowiązków biskupich. W 1947 papież mianował jego koadiutora Petera McKeefry'ego. Abp O'Shea pod koniec życia był przykuty do łóżka. Zmarł w szpitalu w Calvary w Wellington 9 maja 1954.

Bibliografia

• Catholic-hierarchy
• GCatholic
• O'Shea, Thomas. Dictionary of New Zealand Biography. [dostęp 2018-03-25]. (ang.).