Unia Narodów Południowoamerykańskich (hiszp.Unasur – Unión de Naciones Suramericanas; port.UNASUL – União de Nações Sul-Americanas) – wspólnota polityczna i ekonomiczna dwunastu krajów południowoamerykańskich, ustanowiona 8 grudnia 2004 w Cuzco podczas III Szczytu Południowoamerykańskiego. Na I Południowoamerykańskim Szczycie Energetycznym między 16 a 17 kwietnia 2007 na wyspie Margarita (Wenezuela) przywódcy południowoamerykańscy zdecydowali, że Południowoamerykańska Wspólnota Narodów zmieni nazwę na Unię Narodów Południowoamerykańskich, a jej stały sekretariat będzie miał siedzibę w mieście Quito (Ekwador). Néstor Kirchner (były prezydent Argentyny) został mianowany pierwszym Sekretarzem Generalnym.
Ten artykuł od 2015-03 wymaga zweryfikowania podanych informacji.
Szybkie fakty Prezydent pro tempore, Sekretarz generalny ...
Unia Narodów Południowoamerykańskich
Unión de Naciones Suramericanas União de Nações Sul-Americanas Union of South American Nations Zuid-Amerikaanse Statengemeenschap
Integracja fizyczna, energetyczna i komunikacyjna w Ameryce Południowej. Zapoczątkowana przez Inicjatywę Południowoamerykańskiej Integracji Regionalnej (IIRSA).
Harmonizacja polityk rozwoju wiejskiego i rolno-żywieniowej.
Wymiana technologii i współpraca we wszystkich sferach nauki, edukacji i kultury.
Wzrost współpracy między przedsiębiorstwami i społeczeństwami integrujących się krajów.
Do 2019 r. nastąpić ma pełna integracja państw członkowskich.
Ustanowi się sukcesywnie środki, cele i sfery wspólnego działania na istniejącej już instytucjonalnej podstawie.
Obecnie struktura UNASUR jest prowizoryczna (oparta na CSN):
Spotkania Szefów Państw (Szczyty CSN), coroczne, są najwyższą instancją polityczną. Pierwsze Spotkanie odbyło się 29 i 30 września 2005 w Brasílii. Drugie Spotkanie z 8 i 9 grudnia 2006 w Cochabamba (Boliwia). Trzeci szczyt odbędzie się w Cartagenie (Kolumbia) w 2007.
Spotkania Ministrów Spraw Zagranicznych, odbywają się co pół roku, uzgadniają propozycje konkretnych działań i ustanawiają decyzje wykonawcze. Liczy się tutaj na współpracę Przewodniczącego Komitetu Stałych Przedstawicieli Mercosur, Dyrektora Sekretariatu Mercosur, Sekretarza Generalnego Wspólnoty Andyjskiej, Sekretarza Generalnego ALADI i Stałego Sekretariatu Organizacji Współpracy Amazońskiej oraz innych instytucji współpracy i integracji regionalnej.
Spotkania Ministerialne innych sektorów zwoływane przez Szefów Państw. Są przeprowadzane wewnątrz mechanizmów Mercosur i Wspólnoty Andyjskiej.
Troika CSN składa się z kraju-gospodarza szczytu i krajów-gospodarzy z roku uprzedniego i następnego. Będzie wspierać swą pracą Sekretariat Pro Témpore.
Sekretariat Pro Témpore będzie zmieniany rotacyjnie w cyklu rocznym przez kraje członkowskie dawnej CSN pomiędzy szczytami CSN. Kraje, które go prowadziły to: Peru (2004), Brazylia (2005) i Boliwia (2006). Według tego co uzgodniono w Decisiones del Diálogo Político (Decyzje Dialogu Politycznego) podpisanych podczas I Szczytu Energetycznego Ameryki Południowej, zostanie utworzony Stały Sekretariat z siedzibą w Quito (Ekwador).
9 grudnia 2005 utworzono Strategiczną Komisję Refleksji nad Procesem Integracji Południowoamerykańskiej. Złożona z 12 członków, jej celem jest wypracowanie propozycji, które pobudzą proces integracji południowoamerykańskiej. Powinny wręczyć swoje rekomendacje na II Szczycie CSN (2006).
Komisja Wysokich Urzędników (utworzona na II Szczycie CSN), przeobrażona w Radę Delegatów lub Komisję Polityczną według Decisiones del Diálogo Político.
Oczekuje się, że III Szczyt w Kolumbii w 2007 poda projekt Układu Konstytucyjnego UNASUR (Acuerdo Constitutivo de UNASUR).
UNASUR rozpoczęła swoje plany integracyjne wraz z budową Autostrady Interoceanicznej, która połączy Peru z Brazylią poprzez Boliwię, dając Boliwii dostęp do morza, Brazylii dostęp do Pacyfiku, a Peru dostęp do Atlantyku. Budowa została rozpoczęta we wrześniu 2005; była finansowana w 60% przez Brazylię i w 40% przez Peru. Budowa została ukończona w grudniu 2010.
Gazociąg Transkaraibski, projekt energetyczny integrujący Kolumbię i Wenezuelę, jest budowany od połowy 2006 przez wenezuelską PDVSA i kolumbijski Ecopetrol. Koszt budowy wynosi 300 milionów dolarów amerykańskich.
Polidukt Binarodowy w bliskiej przyszłości pozwoli Wenezueli eksportować ropę naftową do krajów azjatyckich poprzez pacyficzne wybrzeże Kolumbii.
Cała Ameryka Południowa (z wyjątkiem Gujany Francuskiej) może być odwiedzana przez każdego jej mieszkańca do 90 dni za pomocą jedynie dowodu tożsamości[3].
.svg)
