Vincent Defrasne

Vincent François Marie Defrasne (ur. 9 marca 1977 w Pontarlier) – francuski biathlonista, trzykrotny medalista olimpijski i sześciokrotny medalista mistrzostw świata.

Vincent Defrasne

Data i miejsce urodzenia	9 marca 1977 Pontarlier
Klub	EMHM – Pontarlier
Wzrost	174 cm
Debiut w PŚ	8.01 1999, Oberhof (28. miejsce - sprint)
Pierwsze punkty w PŚ	2.12 1999, Hochfilzen (25. miejsce - b.indywidualny)
Pierwsze podium w PŚ	13.12 2001, Pokljuka (3. miejsce - b.indywidualny)
Dorobek medalowy
Reprezentacja  Francja Igrzyska olimpijskie złoto Turyn 2006 biathlon (b.pościgowy) brąz Salt Lake City 2002 biathlon (sztafeta) brąz Turyn 2006 biathlon (sztafeta) Mistrzostwa świata złoto Pokljuka 2001 sztafeta złoto Pjongczang 2009 szt.mieszana srebro Anterselva 2007 szt.mieszana brąz Oberhof 2004 sztafeta brąz Pokljuka 2006 Szt.mieszana brąz Anterselva 2007 b.pościgowy Mistrzostwa Europy złoto Haute Maurienne 2001 sprint złoto Haute Maurienne 2001 b.pościgowy Puchar Świata (Bieg indywidualny) Mała kryształowa kula 2007/2008
Strona internetowa

Kariera

Defrasne uprawiał biatlon od 1994 roku. Trzy lata później wystąpił na mistrzostwach świata juniorów w Forni Avoltri, gdzie zajął 79. miejsce w biegu indywidualnym.

W Pucharze Świata zadebiutował 8 stycznia 1999 roku w Oberhofie, zajmując 28. miejsce w sprincie. Pierwsze punkty (do końca sezonu 1999/2000 punktowało 25 najlepszych zawodników) wywalczył 2 grudnia 1999 roku w Hochfilzen, zajmując 25. miejsce w biegu indywidualnym. Na podium zawodów tego cyklu po raz pierwszy stanął 13 grudnia 2001 roku w Pokljuce, kończąc rywalizację w biegu indywidualnym na trzeciej pozycji. Wyprzedzili go tam jedynie Rosjanin Pawieł Rostowcew oraz Ilmārs Bricis z Łotwy. W kolejnych startach jeszcze osiem razy stawał na podium, odnosząc przy tym trzy zwycięstwa: 7 stycznia 2006 roku w Oberhofie wygrał sprint, 18 lutego 2006 roku w Turynie wygrał bieg pościgowy, a 29 listopada 2007 roku w Kontiolahti był najlepszy w biegu indywidualnym. Ostatnie zwycięstwo było również jego ostatnim pucharowym podium. Najlepsze wyniki osiągnął w sezonie 2005/2006, kiedy zajął szóste miejsce w klasyfikacji generalnej. Ponadto w sezonie 2007/2008 wywalczył Małą Kryształową Kulę za zwycięstwo w klasyfikacji biegu indywidualnego.

Pierwsze medale wśród seniorów wywalczył na mistrzostwach Europy w Haute Maurienne w 2001 roku, gdzie zwyciężył w sprincie i biegu pościgowym. Parę dni później wystąpił na mistrzostwach świata w Pokljuce, gdzie wspólnie z Gillesem Marguetem, Julienem Robertem i Raphaëlem Poirée wywalczył złoty medal w sztafecie. Indywidualnie najlepszy wynik osiągnął w biegu pościgowym, który ukończył na siódmej pozycji. Na rozgrywanych trzy lata później mistrzostwach świata w Oberhofie reprezentacja Francji w składzie: Ferréol Cannard, Vincent Defrasne, Julien Robert i Raphaël Poirée wywalczyła brązowy medal w sztafecie. Zdobył też trzy medale w sztafecie mieszanej: brązowy na MŚ w Pokljuce (2006), srebrny na MŚ w Anterselvie (2007) oraz złoty na MŚ w Pjongczangu (2009). Medal z 2009 roku był pierwszym w historii złotym medalem dla Francji w tej konkurencji, Francuzi wystąpili w składzie: Marie-Laure Brunet, Sylvie Becaert, Vincent Defrasne i Simon Fourcade. Jedyny indywidualny medal w zawodach tego cyklu wywalczył na MŚ 2007, zajmując trzecie miejsce w biegu pościgowym. Wyprzedzili go jedynie Ole Einar Bjørndalen z Norwegii i Rosjanin Maksim Czudow. Blisko medalu był też w biegu indywidualnym na mistrzostwach świata w Chanty-Mansyjsku w 2003 roku oraz biegu pościgowym mistrzostwach świata w Oberhofie rok później. Walkę o podium przegrał odpowiednio z Niemcem Ricco Großem o 7,3 sekundy oraz z Bjørndalenem o 2,3 sekundy.

W 2002 roku wystąpił na igrzyskach olimpijskich w Salt Lake City, gdzie razem z Marguetem, Robertem i Poirée zdobył brązowy medal w biegu sztafetowym. Zajął tam też między innymi 18. miejsce w biegu pościgowym. Na rozgrywanych cztery lata później igrzyskach w Turynie osiągnął największy indywidualny sukces w karierze, zwyciężając w biegu pościgowym. Na podium wyprzedził Ole Einara Bjørndalena i Niemca Svena Fischera, zostając jednocześnie pierwszym Francuzem, który został mistrzem olimpijskim w tej konkurencji. Do biegu tego przystąpił z czwartej pozycji, wywalczonej cztery dni wcześniej w sprincie. Do brązowego medalisty w sprincie, Norwega Frode Andresena stracił ponad 20 sekund. Ponadto Francuzi w składzie: Cannard, Defrasne, Robert i Poirée ponownie zajęli trzecie miejsce w sztafecie. Brał też udział w igrzyskach w Vancouver w 2010 roku, gdzie zajął między innymi szóste miejsce w sztafecie i 22. miejsce w biegu pościgowym.

Defrasne jest zawodowym żołnierzem. Zdobył sześć medali na wojskowych narciarskich mistrzostwach świata: złote w patrolu drużynowym (Rovaniemi 2003)^[1] i sprincie drużynowym (Võru 2007)^[2] oraz srebrne w sprincie^[1], sprincie drużynowym^[1], patrolu drużynowym^[1] (Östersund 2004) i sprincie (Võru 2007)^[3].

Był chorążym reprezentacji Francji podczas ceremonii otwarcia Zimowych Igrzysk Olimpijskich 2010^[4].

Osiągnięcia

Zimowe igrzyska olimpijskie

Rok	Miejscowość	Konkurencje
		IN	SP	PU	MS	RL	MR	SR
2002	Salt Lake City	37.	21.	18.	nd.	3.	nd.	–
2006	Turyn	34.	4.	1.	11.	3.	nd.	–
2010	Vancouver	26.	53.	22.	–	6.	nd.	–

Mistrzostwa świata

Rok	Miejscowość	Konkurencje
		IN	SP	PU	MS	RL	MR	SR
1999	Kontiolahti/Oslo	–	57.	51.	–	12.	nd.	–
2000	Oslo/Lahti	54.	25.	32.	–	10.	nd.	–
2001	Pokljuka	48.	10.	7.	12.	1.	nd.	–
2002	Oslo	nd.	nd.	nd.	20.	nd.	nd.	–
2003	Chanty-Mansyjsk	4.	17.	DNF	18.	13.	nd.	–
2004	Oberhof	20.	6.	4.	6.	3.	nd.	–
2005	Hochfilzen	11.	10.	7.	16.	5.	nd.	–
2005	Chanty-Mansyjsk	nd.	nd.	nd.	nd.	nd.	6.	–
2006	Pokljuka	nd.	nd.	nd.	nd.	nd.	3.	–
2007	Anterselva	–	16.	3.	11.	10.	2.	–
2008	Östersund	12.	54.	22.	7.	5.	nd.	–
2009	Pjongczang	21.	41.	40.	–	4.	1.	–

Puchar Świata

Miejsca w klasyfikacji generalnej

Sezon	Miejsce
1998/1999	-
1999/2000	70.
2000/2001	23.
2001/2002	12.
2002/2003	14.
2003/2004	17.
2004/2005	7.
2005/2006	6.
2006/2007	15.
2007/2008	15.
2008/2009	35.
2009/2010	35.

Miejsca na podium chronologicznie

Lp.	Dzień	Rok	Miejscowość	Konkurencja	Lokata	Pudła	Czas biegu	Strata	Zwycięzca
1.	13 grudnia	2001	Pokljuka	Bieg indywidualny na 20 km	3.	0+2+0+0	1:00:02,0	+34,3	Pawieł Rostowcew
2.	12 stycznia	2002	Oberhof	Bieg masowy na 15 km	2.	0+0+0+0	42:42,4	+1,1	Raphaël Poirée
3.	27 listopada	2005	Östersund	Bieg pościgowy na 12,5 km	2.	0+0+0+1	34:06,8	+21,6	Ole Einar Bjørndalen
4.	7 stycznia	2006	Oberhof	Sprint na 10 km	1.	0+0	27:03,7	–	–
5.	18 lutego	2006	Turyn	Bieg pościgowy na 12,5 km	1.	0+0+0+2	35:20,2	–	–
6.	20 stycznia	2007	Pokljuka	Bieg pościgowy na 12,5 km	3.	0+1+0+1	34:25,9	+27,6	Christoph Sumann
7.	21 stycznia	2007	Pokljuka	Bieg masowy na 15 km	2.	0+0+0+0	38:24,1	+28,1	Christoph Sumann
8.	4 lutego	2007	Anterselva	Bieg pościgowy na 12,5 km	3.	0+0+1+0	32:21,2	+1:09,9	Ole Einar Bjørndalen
9.	29 listopada	2007	Kontiolahti	Bieg indywidualny na 20 km	1.	0+0+0+0	51:25,2	–	–