Najlepsze pytania
Chronologia
Czat
Perspektywa
Wóz Ewakuacji Medycznej „Rosomak WEM”
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Remove ads
Wóz Ewakuacji Medycznej „Rosomak WEM” – polski transporter opancerzony zaprojektowany i produkowany przez Rosomak SA, na zmodernizowanym, bazowym podwoziu KTO Rosomak 8×8. Przeznaczony do udzielania pierwszej pomocy medycznej, resuscytacji i stabilizacji czynności życiowych w rejonach zagrożenia oraz ewakuacji najciężej rannych do strefy, gdzie możliwe jest lądowanie śmigłowców ratownictwa medycznego, które następnie transportują poszkodowanych do szpitali polowych.
Remove ads
Historia
Podsumowanie
Perspektywa
Wóz Ewakuacji Medycznej został zaprojektowany dla zabezpieczenia medycznego pododdziałów bojowych Polskiego Kontyngentu Wojskowego w Afganistanie[3]. W lutym 2006 roku Rosomak S.A., we współpracy z AMZ-Kutno, rozpoczął opracowywanie prototypu. Przeprowadzona analiza postawionych wymagań wykazała, że w standardowym kadłubie Rosomaka nie ma odpowiedniej ilości miejsca dla sprzętu i zapewnienia warunków pracy ratowników medycznych. Wymusiło to konieczność powiększenia podwozia z jednoczesnym zapewnieniem warunku wymaganej przez wojsko pływalności. W sierpniu 2006 roku zaprezentowano MON demonstrator wozu ewakuacji medycznej. Ze stropu, środkowej i tylnej części kadłuba pojazdu bazowego usunięto część płyt, niebędących elementami nośnymi konstrukcji transportera, i wykonano nadbudówkę – węższą od kadłuba wozu. Na nadbudówce zamontowano dodatkowy pojemnik na wyposażenie obserwacyjne i oświetleniowe. W czerwcu 2007 roku zatwierdzono plan takiej przebudowy dla 33 pojazdów bazowych. W tym samym roku powstał drugi, ulepszony prototyp, w którym zdemontowano całą centralną płytę stropową kadłuba, co pozwoliło na wykonanie nadbudowy o szerokości kadłuba i powiększenie przedziału sanitarnego. Tak przebudowany pojazd przeszedł pozytywne próby i testy zatwierdzone orzeczeniem wojska, dopuszczającym wóz do produkcji seryjnej. Sześć pierwszych wozów sanitarnych, zamówionych w grudniu 2007 roku, odebrano w roku następnym. W 2008 roku została opracowana ostateczna wersja z docelowym wariantem nadbudowy[4][3].
W latach 2007–2011 wyprodukowano łącznie 37 wozów w wersji pierwotnej i zmodernizowanej, które uczestniczyły m.in. w polskich misjach wojskowych w Czadzie i Afganistanie[5][6]. Umowa z 2023 roku na kolejne 29 wozów ewakuacji medycznej przewiduje dostawy pojazdów w latach 2024–2026[6][7].
Remove ads
Konstrukcja i wyposażenie
Podsumowanie
Perspektywa
Pojazd jest wyższy od pojazdu bazowego – wysokość przedziału sanitarnego wynosi ok. 190 cm[8] – powstał przez usunięcie stropowych płyt środkowej i tylnej części kadłuba oraz zbudowanie w tym miejscu nowej nadbudówki z powiększonymi równocześnie tylnymi drzwiami. Poziom opancerzenia nowych elementów kadłuba jest analogiczny w stosunku do wersji bazowej (część wozów została dodatkowo opancerzona). Nadbudówka została osłonięta polskimi panelami pancernymi, wóz posiada wszystkie walory typowe dla pojazdu Rosomak, jak: mobilność, pływalność, możliwości transportu oraz stopień ochrony[7]. Podwyższenie kadłuba pojazdu bazowego zapewnia możliwość szybkiej ewakuacji rannych oraz wygodną i ergonomiczną pracę personelu medycznego. Zmianą odróżniającą obecne pojazdy od poprzedniej wersji jest zmodernizowany system obserwacji i poszukiwania rannych, opracowany przez Grupę WB Electronics. System składa się z kamery dziennej, kamery termowizyjnej, 8 reflektorów fluoroscencyjnych zamontowanych na teleskopowym, hydraulicznie podnoszonym maszcie umieszczonym po lewej stronie przedniej części nadbudówki[5][9]. Posiada system łączności wewnętrznej Fonet z radiostacjami indywidualnymi, radiostację i terminal dowódcy. Standardowym wyposażeniem jest także układ nawigacji inercyjnej z odbiornikiem systemu satelitarnego GPS. Jest wyposażony w niezależny system ogrzewania i klimatyzacji, systemy: przeciwpożarowy i przeciwwybuchowy, obrony przed bronią masowego rażenia oraz ostrzegania i samoosłony Obra-3[5][4][10].
Wyposażenie przedziału medycznego składa się z wysuwanych hydraulicznie noszy, ławki dla rannych siedzących, noszy podbierakowych i drążkowych, instalacji tlenowej z gniazdami tlenowymi typu panelowego z punktami poboru, szybkozłączami i maskami tlenowymi, ogrzewaczy płynów infuzyjnych, defibrylatora, plecaków medycznych z wyposażeniem, torby reanimacyjnej, uchwytów do mocowania kroplówek, gniazda elektrycznego do podłączenia sprzętu medycznego, szyny unieruchamiającej, desek ortopedycznych, kołnierzy ortopedycznych. Posiada zainstalowane urządzenia do odkażania i dezaktywacji[4][11][7][10].
Przewozi trzech rannych na noszach i trzech siedzących[11]. Załoga pojazdu składa się z dowódcy wozu, podoficera sanitarnego, dwóch sanitariuszy i kierowcy–mechanika[12][13][7].
Remove ads
Dane operacyjne
- Długość całkowita: 7960 ± 50 mm,
- Szerokość: 2900 ± 50 mm ,
- Wysokość (system poszukiwań – maszt złożony): 3360 ± 50 mm,
- Masa pojazdu: 22,5 ton,
- Prędkość maksymalna: 100 km/h,
- Zasięg operacyjny: 500 – 700 km[5].
Rosomak WEM I wersja
Rosomak WEM II wersja
Przedział ewakuacyjny
Użytkownicy
Uwagi
- Spotykane są różne warianty zapisu, prawidłowe oznaczenie to: DI12 56 A 03 PE (na podstawie tabliczki z dokumentacji Scanii).
Przypisy
Bibliografia
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Remove ads